Raf Yorumu: 🦂 (@herbokolog)

Köy ortamında büyüyen Yusuf ve ailesinin evini bir gün eşkıyalar basar. Annesi ve babasını kaybeden Yusuf'u kaymakam görünce acır ve evlat edinir. Çocuğu evine götürür ve Yusuf artık o ailenin bir parçası olur. Kaymakamın bir karısı ve kızı vardır. Karısı…devamıKöy ortamında büyüyen Yusuf ve ailesinin evini bir gün eşkıyalar basar. Annesi ve babasını kaybeden Yusuf'u kaymakam görünce acır ve evlat edinir. Çocuğu evine götürür ve Yusuf artık o ailenin bir parçası olur. Kaymakamın bir karısı ve kızı vardır. Karısı Şahinde Hanım sürekli komşu komşu gezen, kocasına çıkışan, kitapta kötülüğü temsil eden karakterdir. Kızı Muazzez ise Yusuf eve geldiğinde henüz küçük bir bebektir. Kaymakam eve doğru düzgün uğramadığı ve annesi de sürekli komşularda olduğu için Muazzez ile sürekli Yusuf ilgilenmiş, bir nevi onun bakıcılığını yapmıştır. Yusuf bu ailede bir delikanlı olur, hayatı tadar ve ileride Muazzez'e karşı bir takım duyguları olduğunu hisseder. Çok bilinen bir Türk klasiği olduğu için benim de övmeme gerek var mı bilmiyorum ama kitaptaki betimlemeler çok hoşuma gitti. Sabahattin Ali'nin bize taşra yaşamını ve karakterleri çok iyi yansıttığını düşünüyorum. Şakir'den ve babasından o kadar nefret ettim ki yazarın ne kadar güçlü bir kalemi olduğunu bir kez daha anladım. Her ne kadar sonundan çok etkilensem de iyi bir final olmadığını düşünüyorum. Genelde yazarın sonu bize bıraktığı kitapları severim ama bunda biraz daha fazla şey bilmek isterdim. Özellikle Kübra ve annesinin kitaba doğru düzgün bir etkileri olmaması ve bir anda çıkmaları çok saçma geldi. Kesinlikle bir ikinci bölümü gelecekmiş gibi duruyordu. Klasik bir konu ve sade bir dil kullanılsa da çok beğendiğim bir kitap oldu. Özellikle bir Türk edebiyatı klasiği olduğu için mutlaka okumanız gerektiğini düşünüyorum. Kitapta beğendiğim alıntılar: •'O gelmez artık!' dedi. 'Nereden biliyorsun?' dedim. 'Gidişinden belliydi!' dedi. •Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler var. Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler var... •Varlığı büyük boşlukları dolduracak mahiyette değildi; fakat yokluğu müthişti...