Raf Yorumu: abeliams (@abeliams)

Spoiler içeriyor İlk film eleştirim olacak. Bunun nedeni filme tutulup, hayatımın filmini bulmuş olmam falan değil sadece en sevdiğim şey olan filmleri kendim için ölümsüzleştirmek istiyorum. Öncelikle filmde benim en çok dikkatimi çeken şey Fransız filmlerinde sık sık gözlemlediğim atmosferi yansıtmaya çalışmış…devamıİlk film eleştirim olacak. Bunun nedeni filme tutulup, hayatımın filmini bulmuş olmam falan değil sadece en sevdiğim şey olan filmleri kendim için ölümsüzleştirmek istiyorum. Öncelikle filmde benim en çok dikkatimi çeken şey Fransız filmlerinde sık sık gözlemlediğim atmosferi yansıtmaya çalışmış olmaları ya da sadece bağımsız film olma ruhunu yakalama falan da denebilir. Ki bu benim çok hoşuma gitti çünkü hayatın içinden birilerinin hikayesine ortak oluyormuş gibi hissettiriyor bana. Filmi üç parçada incelemek lazım. Müzeyyen 'den önce, Müzeyyen'le ve sonrasında. Müzeyyen'den önce hayatında bir düzeni olmayan arif kendi tutkusunu bulmak peşinde de değildi. Sadece kitabıyla ilgileniyor lakin hayatından ilham çekilmiş bulunuyordu. Sonrasında sokakta gördüğü zaman ve mekan kavramlarından bağımsız o özgür kadının rüzgarına kapıldı. Belki de o kadın olmasaydı bu denli etkilemezdi Müzeyyen onu. Müzeyyen'i tanıdıkça sıradan kadın kavramından ne kadar uzak bir kadın olduğunu fark etti ve Müzeyyen'in ona duyduğu sevgiyi de sadece kendisine özgü bir ilgi olarak yorumladı. Oysa Müzeyyen pek çok adamı aynı anda sevebilen bir kadındı, daha da kötüsü belki de aşık olduğu adamı unutamayan ve yerini bir başka yazarla kapatmaya çalışan bir kadın. Arif bu deli dolu, farklı kadına aşık olmuştu ancak müzeyyen'in nihayet eski eşini sevmeye devam ettiğini fark etmesi ile aralarında bir şeyler değişmişti. Arif bu değişimin farkındaydı lakin Müzeyyen'i kıskanmak onu korkutuyordu. Bu sebepten ötürü kıskançlığını ne kendine ne Müzeyyen'e itiraf edebildi. Nihayet bu acı ayrılıkla Arif ilhamına zor yolla da olsa kavuşmuştu. Hayat onun için de nispeten yoluna girmeye başlamışken yine Müzeyyen'le karşılaşmıştı. Müzeyyen artık kendini bulduğunu düşünüyordu belki de lakin yanılmıştı, kendini bulan Arif'ti. Arif çok sevmişti bu kadını, belki hâlâ sevmeye devam etmekteydi ancak artık bu kadınla içeceği ikinci bir çay yoktu. Müzeyyen onun için hep bu derin duyguyla kalmaliydi. Arif yürüdü, Müzeyyen'in saçları uçuştu...