Raf Yorumu: . (@pluviophilee)

“Ressam bir gün ölürse, insanlar işte o zaman kıymetini anlarlar.” Benedict olduğu için izlenir. Zaten sırf kapakta o olduğu için sorgulamadan listeme eklemiştim. Uzun zamandır erteliyordum. En sonunda @scallback ile beraber film gecesine ortak olan bu filmi seçtik. Film bittikten…devamı“Ressam bir gün ölürse, insanlar işte o zaman kıymetini anlarlar.” Benedict olduğu için izlenir. Zaten sırf kapakta o olduğu için sorgulamadan listeme eklemiştim. Uzun zamandır erteliyordum. En sonunda @scallback ile beraber film gecesine ortak olan bu filmi seçtik. Film bittikten sonra biraz beyin fırtınası yaptık beraber. O kısımlardan bahsedeyim biraz. Van Gogh’un hayatının mektuplar aracılığı ile “hikayeleştirilmiş” tarzı zannetmiştim. Lakin daha çok belgesel tarzı olmuş ve böyle olması beraberinde bazı eksiklikler getirmiş benim gözümde. Benedict zaten tek başına yaşayarak oynadığı için keşke araya anlatıcı girmeden (hatta bence anlatıcı bile Benedict olsaydı mükemmel olurdu.) devam etseydi. Biz o yaşamı hissetseydik. Aksaydı yani. Araya başka bir adamın girmesi (ve bence anlatımı akıcı değildi.) kesintiye uğratmış. Sonunda ölümünü çok basite indirgeyerek göstermişler. Çok hızlı geçildi yani aslında hayatında ki en keskin kısımlar. Diğer söyleyeceğim kısım ise Sherlock dizisi ile bazı ayrıntılar yakaladım/yakaladık. Bu belgeselin bir kısmında şöyle bir cümle geçiyor. “Fırçam parmaklarımın arasında bir keman yayı gibi hareket ediyor.” ve zaten Benedict Sherlock dizisinde profesyonel şekilde keman çalıyordu. Sherlock karakteri ne kadar kendini yüksek işlevli sosyopat olarak tanımlasa bile aslında Van Gogh da olduğu gibi manik depresyon durumu onda da mevcuttu. Sherlock dizisinde bir vakanın Van Gogh tablosu ile çözülmesi.. gibi gibi gibi Belki hiçbir alakaları yok sistematik olarak ama yine de bağdaştırmak çok eğlenceli oldu ve farklı bir hava kattı bizim gözümüzde her iki yapıma da. İyi olan kısımlarına gelecek olursam. Mektuplara hiçbir şey eklenmemiş olması direkt ressamın sözlerini içermesinden dolayı orijinal ve güzel bir içerik olmuş. Van Gogh hakkında temel birkaç şey dışında pek bilgi sahibi değildim. Bu belgesel sayesinde ufkum açılmış oldu. Bir ressamın hayatı olduğu için renkler, görsellik çok hoş bir hava katmıştı. Van Gogh’un normal renklerden nasıl aslında o canlı renklere geçişine şahit olmuş oldum. Üzdü de bir yandan. Böyle zor ve psikolojik olarak kötü bir hayat geçirdiği için. Daha da değer görmesi gerekirken değeri öldükten sonra anlaşıldığı için.. Her neyse dostlar çok uzattım biliyorum. Daha fazla yazsam yazarım şuraya bir şeyler ama bu kadarı kâfi. Kalın sağlıcakla.. 🖼️🎨🧑‍🎨