Raf Yorumu: es_raa (@es

“Bir çocuğu mahkemede savunuyorsan işte o zaman sınavı kaybetmişsindir. Asıl savaş burda sınıfta verilmeli.” İlk defa böyle bir bakış açısına tanık oldum. Ne kadar da üzerine kafa yorulmuş bir düşünce. İlk dersin her zaman ailede verilmesini gerektiğini düşünüyorum lakin dünyada…devamı“Bir çocuğu mahkemede savunuyorsan işte o zaman sınavı kaybetmişsindir. Asıl savaş burda sınıfta verilmeli.” İlk defa böyle bir bakış açısına tanık oldum. Ne kadar da üzerine kafa yorulmuş bir düşünce. İlk dersin her zaman ailede verilmesini gerektiğini düşünüyorum lakin dünyada yaşıyoruz, eşit haklara sahip değiliz: Ailesi olmayan çocuklar var bir de daha kötüsü; var olduğu halde yokluğunu hissettirenler.. Irkçılık, eşitlik, adalet hakkında daha önce de çok yazdım. Ve daha ne yazsam bilemiyorum. Anlatacak kelime bulamıyorken insanlar bunu yaşıyor. Tanrı'nın verdiği coğrafyadan, aileden, dilden, dinden, renkten dolayı ayrıştırılıyorlar: Ayrıştırıyoruz. Gökyüzünden kurşun yağıyor ve sen yürüyorsun bir tanesinin sana denk gelmemesini umarak veya denk gelmesini... Neyse bunları hep konuşuyoruz biraz da iyi şeylerden bahsedelim. Mesela Erin: Öğretmenimizden..En başta yazdığım cümleyi söyleyen kadın. Bir bütünleştirici okulda özellikle böyle bir okulda göreve başlıyor. Öğrencilerin umutsuz vaka olarak görüldüğü sınıfta ders vermeye çalışıyor. Çok büyük bir sorumluluk; pranga takılmış düşüncelerle, kabullenilmis ezberlerlere ile savaşan bir kadın. Ve başarıyor o çocuklara bir hikayelerinin olduğunu fark ettirerek kendilerine olan saygı ve sevgilerini kazandırıyor. Hayatlarına dokunuyor, onları dönüştürüyor olması gerektiği kişilere. Irkçılığın, adaletsizliğin gerçek olduğunu biliyoruz ama bu hikayede gerçek. Filmde yazılan günlükler gerçekte de var hepsi “Özgürlük Yazarları Günlüğü” adı altında birleştirilip basılıyor. İlk fırsatta okuyacağım çünkü toplamda 150 öğrenci varken filmde sadece bir kaçının hayatına yer veriliyor. Oysaki hepsi okunmaya değer. Herkes birbirinden farklı; insanlar benzer şeyler yaşıyor ama büsbütün aynı olayları, duyguları değil. Her bir insanı özel kılan da bu. Her bir hikayenin fark edilmesi dileğiyle..