Raf Yorumu: apocalypse (@tursu)

Spoiler içeriyor Selamlarr. Bu gönderiyi yazmadan önce ekrana 10 dakika boyunca boş boş baktığımı soylemeden geçmemek durumundayım. O kadar etkilendim ki etkilenme hikayemi de hemen anlatıyorum. Dün gece @cansuuaaa ile bir film izlemek istedik. İkimizin de izleyecekleri kısmında ortak olan bir sey…devamıSelamlarr. Bu gönderiyi yazmadan önce ekrana 10 dakika boyunca boş boş baktığımı soylemeden geçmemek durumundayım. O kadar etkilendim ki etkilenme hikayemi de hemen anlatıyorum. Dün gece @cansuuaaa ile bir film izlemek istedik. İkimizin de izleyecekleri kısmında ortak olan bir sey seçmek istedik özellikle. O gidip filmleri buldu sağolasın bende bu listeden kısaca bir göz atıp ( konularına bakarken madde bağımlılığı kelimelerini görüp de bunu seçmeden duramazdim. Bir de ağır dram içermesi ile depresifliğime depresiflik katacaktim tahminimce) bu filmi seçtim ve izlemeye başladık. İlk başta bu ne ya hiç akmıyor çok detay var falan diye yorumlar yaptığımızı rahatlıkla söyleyebilirim. Bir de mekan, dekorasyon vb. unsurlara yeterince özen gosterilememis gibiydi. Yani hastane, hapishane gibi mekanlar olduğunu evet anlayabiliyoruz ama yetersiz gelmişti. Sonradan farkettik ki kahramanların yaşadığı caresizlikleri gözümüze sokmak için çoğunlukla konuya, onların yüz ifadelerine ve oyunculuklarına yogunlaşılmıs. Yeterince gözümüze sokulduğunu da kabul etmeliyim evet. Filmi gecenin 3ünde bitirdigimiz için yorgun hissettiğimiz gibi son 30 dakikada da film bizi epey yordu. Ondan sonra rafa girip yorum yazmayı bırak film üzerine zor konuştuk. Bu filmden sonra her türlü bağımlılığımı bırakma isteği oluştu. İzleyen herkesi de etkileyeceğini düşünüyorum. Kısaca özeti: Harry kız arkadaşı Marion ile birlikte olmak ve onun hayallerini gerçekleştirebilmek için yakın arkadaşı ile birlikte bir yola girer ama bu yolun sonunda kendinin sağlığını, arkadaşının özgürlüğünü, kız arkadaşının benliğini kaybedeceğinden, annesinin de yalnızlık yüzünden TV bağımlısı olup aklını kaybedeceginden haberdar değildir. Ben filmde en çok yaşlı kadına üzüldüm. O sadece yalnızlık çekiyordu, oğlunu ve kocasını ozluyordu ve bu yüzden az da olsa bunu hissetmemek için TV bağımlısı olmuştu. Filmin sonunda bile gördüğü halüsinasyonlarda sahneye çıktığında ödül olarak oğlunu alıyordu. O kadar yalnızdı ve çaresizdi ki insanlar onu görsün istedi, farkedilmek istedi bunu da TV ye çıkarak yapabileceğini düşündü ve kendini kusursuzlastirmak istedi. İkinci olarak da Marion'u en aklı başında görüyordum ve bu sonu yaşamasını beklemiyordum. Kişiden kişiye değişmekle birlikte psikolojiyi etkiliyor ve izlerken urpertiyor. Yasanan olayların dışında ozellikle kamera açıları, genellikle karanlık ortamlarda olması, ve arkadaki müzikleri urperticiydi. Hele şu son sahnedeki müzik... 🌷Son sahne ile ilgili de bir yazı okudum çok güzel özetlemiş: "Requiem for a Dream" filminin sinema tarihine geçmiş son sahnesinde, hayalleri paramparça olmuş tüm karakterlerin cenin pozisyonuna geçtiğini görüyoruz. Bu sahne bize darmadağın olmuş karakterlerin anne karnındaki zarar gormedikleri huzurlu ortama geri dönmek istediklerini anlatıyor. Ve film hakkında birkaç yorum eklemek istiyorum: 🌷Bu filmin kategorisi şöyle olmalı: "Ölmeden önce izlemen gereken ama izlediğin zaman bir daha izleyemeyecegin filmler." 🌷Film aslında gerçeklik ağır geldiğinde kendimizi attığımız yanlış yolların nasıl çıkmaza gideceğini anlatiyor. Bu ister narkotik ister başka bir şey olsun, gittiğiniz o yanlış yol eninde sonunda donemeyecegimiz bir çukur olur bizim için, geri dönüşü olmayacak noktaya dek karakterlerin ilerlediğini görüyoruz. Ancak ne kirlenmiş bir beden, ne sicil tekrar temizlenir ne de giden akıl sağlığı ve kol yeniden kazanılır.