Raf Yorumu: Net (@net)

net 1 year ago

Spoiler içeriyor Siddhartha'nın kendi Ben'ini bulmak için çıktığı bilgeliğe doğru giden yolculuğu anlatılıyor. Kitabın biraz farklı bir tarzı var, budizm ve hinduizm'le ilgili küçük de olsa bilgiler öğrenmek güzeldi. Başlarda beni biraz sıkmıştı, sanırım bu kitabı okumakta kendim için doğru zamanda değildim…devamıSiddhartha'nın kendi Ben'ini bulmak için çıktığı bilgeliğe doğru giden yolculuğu anlatılıyor. Kitabın biraz farklı bir tarzı var, budizm ve hinduizm'le ilgili küçük de olsa bilgiler öğrenmek güzeldi. Başlarda beni biraz sıkmıştı, sanırım bu kitabı okumakta kendim için doğru zamanda değildim ama biraz sabredince aktı gitti. Okumak için tereddüt edenler başlayabilir, insana yeni bilgiler katan harika bir kitap. Kendi benliğini bulmak için olan arayışında kibir ve küçümseme hissettiği için sansaralı çocuk insanlardan hiçbir şey öğrenmemesi ve sonrasında en kötü hale düşüp ölmeyi düşündüğünde om ile kendi iç huzura kavuşup bilgelik yolunda ilerlemeye başlamasını çok sevdim. En dibi görmeden en tepeye çıkamazsın. "Neden bir Brahman olarak, neden bir çileci olarak Ben’le savaşından sonuç alamadığını şimdi seziyordu Siddhartha. Pek çok bilgi, pek çok kutsal dize, pek çok sungu kuralı, pek çok oruç, pek çok eylem ve çaba başarıya ulaşmasını önlemişti. Kibirden hiçbir şey görmemişti gözü, her zaman herkesten akıllı, herkesten gayretli biri, her zaman herkesten bir adım ilerde, her zaman bilen, her zaman ruhani biri, her zaman bir rahip ya da bir bilge olmuştu. Ben’i işte bu rahipliğin, bu kibrin, bu ruhaniliğin içine girip sinmiş, burada bir güzel yuvalanmış, burada palazlanıp büyümüş, oysa kendisi oruç tutarak, çile çekerek bu Ben’i öldürdüğünü sanmıştı. Şimdi bunu görüyor, hiçbir öğretmenin kendisini esenliğe kavuşturamayacağını söyleyen gizli sesin haklı olduğunu görüyordu. İçindeki rahibin, içindeki Samananın ölmesi için dünyaya açılması gerekmişti, zevk ve güç, kadın ve para peşinde koşarak kendini yitirmesi, bir tacir, bir kumarbaz, bir ayyaş ve açgözlü biri olması gerekmişti. Derken bu zevkperest Siddhartha’nın, bu açgözlü Siddhartha’nın da ölebilmesi için daha sonra bu berbat yılları göğüslemesi, bu iğrençliğe, kof ve yitik bir yaşamın bu boşluk ve anlamsızlığına sonuna kadar, acı bir umarsızlığa gelip dayanmcaya kadar katlanması gerekmişti. Ve zevkperest, açgözlü Siddhartha ölmüş, uykudan yeni bir Siddhartha uyanıp gözlerini açmıştı. Bu Siddhartha da günün birinde yaşlanacak, o da günün birinde ölüp gidecekti, ölümlüydü Siddhartha, tüm nesneler ölümlüydü. Ama bugün gençti henüz, bir çocuktu bu yeni Siddhartha ve yüreği sevinçle dolup taşıyordu."