Raf Yorumu: nyc (@_nyctophilia

Tek bir günde sıkışıp kaldığınızı ve yarına bir türlü adım atamadığınızı düşünün..ne hissederdiniz? İşte filmimiz insana bunu sorgulatıyor. Aslında baktığımızda sürekli sürekli aynı günün tekrar etmesi çok korkunç olurdu değil mi, insan kafayı yerdi bir süre sonra.. Ama şöyle bir…devamıTek bir günde sıkışıp kaldığınızı ve yarına bir türlü adım atamadığınızı düşünün..ne hissederdiniz? İşte filmimiz insana bunu sorgulatıyor. Aslında baktığımızda sürekli sürekli aynı günün tekrar etmesi çok korkunç olurdu değil mi, insan kafayı yerdi bir süre sonra.. Ama şöyle bir baktığımızda çoğu zaman kendimizi tekrar ettiğimizi, monoton bir düzenle günlerimizi yaşadığımızı görüyoruz. Aslında bu da bize korkunç gelmeli..ama bunun farkına varmıyoruz.. Kendimize yeni bir şey katmadığımız ve dünle aynı geçen günün kaybedilmiş olduğu gerçeği gibi..kendimizi sürekli geliştirecek, rutinin dışında yeni bir şeyler yapmak gerek..ki her seferinde aynı gün içinde sıkışıp kalmayalım.. Neyse filme geçelim :D Filmin farklı bir konuya yer vermesi ve akıcı olması seyirciyi ekrana kitleyen yönlerinden. Başrolümüzün neler yapacağını ve yaşadığı kapana kısılma durumunu nasıl değerlendireceğini merakla izliyoruz. Benim genel olarak beğendiğim ve sevdiğim bir film oldu. Tek eksisi sonu biraz eksik kaldı gibi..ama sadece gibi. Ha bi de sürekli olarak tekrar tekrar aynı sahnelerin görülmesi bazen (sadece bi tık) sıkıcı gibi olabilir ama bence bu çok bariz bir duygu değil hani sıkılıp da kapatacağınızı düşünmem. Bunun dışında gayet güzel ve izlenmesi keyifli bir filmdi, tavsiye ederim :) Şimdiden iyi seyirlerr ✨ Biraz da filmdeki benim çıkarımlarımdan bahsedeceğim. Yani spoiler yağmuruna tutulabilirsiniz o sebeple şemsiyelerinizi açıp gönderiyi kaydırmanız tavsiyemdir :) (SPOİLER) Bu tekrar eden günde yalnızca farkında olan ve bir şeyler etki eden kişi Phil. Yani başrol. Yani hayatının baş karakteri. Neden sadece o etkileniyor? Neden diğerlerinin ne yaptığının bir önemi yok? Çünkü bizler kendi hayatımızın ana karakteriyiz, kendimiz için ne yaparsak biz yapacağız ve bizim faydamıza olacak. Bizim dışımızdaki insanlar ise yalnızca figüran, hayatımızda çok bi etkileri yok. Gün sonunda herkes bir tarafa gidiyor ve kendimizle baş başa kalıyoruz yine, çünkü kendi hayatımızı sadece kendimizle belirliyoruz. O yüzden zaten insan başkalarıyla çok fazla uğraşmak yerine, kendine zaman ayırmalı; eleştirmeli ve geliştirmeli.. Phil ilk başta elindeki bu şeyi kendi çıkarları için kullanıyor ve aslında kendisine pek de faydası olmayan boş şeyler bunlar. Ve hiçbir şekilde o döngüden kurtulamıyor çünkü kendisine bir faydası olmadı, yani günün farklılık kazanması için ortada bir sebep yok. O yüzden sürekli olarak tekrar etmeye devam etti bu durum. Aynı şekilde Rita'yı kendine bağlamak için onca çaba harcamasına rağmen hiçbir şekilde bunun olmaması, çünkü hile var..aşk hile ve yalan kabul etmez. Duyguları zorla oluşturamazsın..bir şekilde elinde kalır..bu sebepledir ki ne kadar uğraşsa ve zorlasa da gün sonunda yine eline bir şey geçmedi, yalnızca zaman harcadı. En sevdiğim kısım tabiki de kendine bir şeyler katmaya başlaması, kendini geliştirmek için çalışması, insanların yararına şeyler yapması oldu. Bu sayede hem uyum sağladı hem de daha iyi bir insana dönüştü her türlü. Ve bu şekilde yaptıktan sonra, yani kendini iyileştirdikten sonra Rita'nın kendi hâliyle ona aşık olması kaçınılmazdı. Yani oluruna bırakarak..yani gerçek duygularla.. Filmin sonundaki yarına geçebilmek.. Ya kendine yeni bir şeyler katması, dünden farklı olmaya başlaması bu döngüyü kırdı ya da gerçek aşka ulaştığı zaman hayat sıradanlıktan sıyrılıp yeni bir başlangıç yaptı.. Bu sonuçta hâlâ şüpheliyim yani her şey olabilir :D Kısacasııı izleyin efendim izleyin. Güzeldi :)