Raf Yorumu: LaShakyShaky (@lashakyshaky)

📚 Geçen günlerde bu kitabın incelemesini muhtemelen paylaşmayacağımı ifade etmiş olmama rağmen kitabı bitirdiğimde oldukça etkinlemiş olacağım ki kısa bir inceleme yapmayı kendime farz gördüm. Frank Herbert, iki senenin ardından ona tekrardan hayran olmamı sağlayan Dune Sapkınları'nı serinin önceki kitapları…devamı

karvin Kitabı bitirdim. Önceki yorumum olaylara verdiğim ani tepkilerden oluştuğu için biraz karışık ve uzun olmuş. Bu yorumda kitabı genel olarak…devamıKitabı bitirdim. Önceki yorumum olaylara verdiğim ani tepkilerden oluştuğu için biraz karışık ve uzun olmuş. Bu yorumda kitabı genel olarak kısaca değerlendirmeye çalışacağım. NEEE, RAKİS’İN YOK EDİLMESİ Mİ??? Cidden hiç beklemiyordum ama önce sakin olup baştan almalıyım. Bir kere karakterleri gerçekten çok sevdim; hem çok gerçekçilerdi hem de her biri düşünceleriyle ve hareketleriyle bir şekilde ön planda kalmayı başarıyordu. Bene Gesseritlere bu kitapla birlikte daha bir hayran olup kendilerinden daha da korkmaya başladım; çok şükür korku duamız var… Kitaptaki felsefe yine çok güzeldi. Diğer kitaplarına kıyasla daha az felsefe, daha çok olay vardı ama açıkçası Dune, aksiyonuyla da durağanlığıyla da hayranlık verici bir seri olmayı başarıyor. Her bölümün başında verilen alıntılar bu kitapta daha çok çeşitliydi, bunu da çok beğendim. Eksik bulduğum kısımlara gelirsek; bence bu kitapta suya değinilmemiş olması büyük bir eksiklikti. Çölde damıtıcı giysi giymelerine rağmen susuzluk yaşayan kimse yoktu. En azından Odrade, Waff ve Sheeana solucana binmeye gittikleri sırada birinin susuzluktan yakınması o eski çöl havasını daha çok hissettirirdi diye düşünüyorum. Mesela bir önceki kitapta Siona sınanırken o susuzluğu biz de hissetmiştik, bu kitapta da görmek beni mutlu ederdi. Onun dışında, kitabın başından beri Saygın Anaların ne kadar güçlü ve büyük bir ordu olduğundan bahsediliyor ama kendilerini son 40 sayfa kala okuyoruz ve neredeyse hiç mücadele ettiklerini görmeden kendilerinin öldürülmüş olduklarını okuyoruz. Belki bir sonraki kitapta vardır ama bu kitapta da kendilerini daha çok görmek isterdim. Son eleştirim de kitabın finaline olacak; gerçekten kitabın büyük bir bölümünü aşırı aşırı beğendim ama son bölümler çok aceleye getirilmiş gibi duruyor. Kitapta çok karakter olduğu ve bir yerde hepsi birbirinden ayrı düştüğü için hepsinin kafasından geçenleri ayrı ayrı okumak çok güzeldi ama son 20 sayfası oldu bittiye getirilmiş sanki. Duncan ve Murbella arasında ani bir aşk yaşanacak diye korkmuştum, aralarında bir bağ olduğu söylenmesine rağmen sıkı sıkıya bir aşk hikayesi okumamış olduğuma sevindim. Ve tabii ki gezegenin yok edilmesi kısmı var… Şöyle bir bakınca nerelerden nerelere geldik diyor insan hshshshs. Milyarlarca insanın ölümüne sebep olan Paul’ün ardında bıraktığı zavallı Fremenlere bakıyorsun bir, sonra geleceği kendi tasarlayan ve yine milyarlarca insanın ölümüne neden olan Tiran’ın ardında bıraktığı, neredeyse artık adları bile geçmeyen Balıklarla Konuşanlara ve her an öldürmeye hazır fanatik topluluklara bakıyorsun. Sonra bir bakıyorsun koskoca bir gezegen yok olmuş. Ve buna rağmen Paul ve II. Leto başta olmak üzere her karaktere hayranlık duymayı başarıyorsun. Gerçekten inanılmaz derecede iyi bir seri. Kaldı son bir kitap… Neyse, kısa dedim ama yine baya uzun yazmışım. Vedayı bu kitapta geçen Bene Gesseritlere özgü bir şekilde yapayım: “Belki de ölüm bizi ayırmaz.”

10m 2 beğeni Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (6)

karvin Selam! Kitaba yeni başladım ve muhtemelen inceleme paylaşmayacağım, ama kitapla ilgili düşüncelerimi seninle paylaşmak isterim. Eğer sen de istersen, ben…devamı

11m 2 beğeni Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (2)

me_like Bu seri çok pahalı ya :(

1y Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (1)