Raf Yorumu: Nisa (@justnisa)

Fazla 'Modern' ve 'Romantik' bir ?destan??ımsı? Şimdi öncelikle bu romanın bir destanla hiç alakasının olmadığını kabul edelim. Hele Homerus'un destansılığı hiç değil. Zira bu kitap mitolojik bir metin bile değil. Mitolojiyle olan bağlantısı bir isim benzerliği, bir çok satma çabası,…devamıFazla 'Modern' ve 'Romantik' bir ?destan??ımsı? Şimdi öncelikle bu romanın bir destanla hiç alakasının olmadığını kabul edelim. Hele Homerus'un destansılığı hiç değil. Zira bu kitap mitolojik bir metin bile değil. Mitolojiyle olan bağlantısı bir isim benzerliği, bir çok satma çabası, bir şımarıklık.. Bu netleştirmeden sonra eleştirilerimize gönül rahatlığıyla devam edebiliriz. Ya da edemeyiz çünkü artık kitabın herhangi bir özelliği kalmadı. İyi yazılmış bir cadı hikayesi sadece. Ya da farklı bir deyişle 2018 yılın en iyi "Fantastik Romanı". Bu metinin mitolojiye giriş kitabı olarak kabul edilmesi ise kaygı verici. Bu yakıcı öfkemin sebebi ise binlerce yıldır gelmekte olan büyük mitlerin ve destanların basitleştirip günümüze çevirme çabasına olan nefretimdir. Zaten çevremiz modernist fantastik kurgularla dolu. Daha farklı, daha eski, daha kadim bir şeyi neden uyarlamaya çalışıyoruz? Neden onu o şekilde kabul edip bunun tadını çıkarmıyoruz??? Şimdi burada bir koca yürekli çıksa ve dese ki "EYY Nisa, ergenliğinde Percy Jackson ve Olimposlular Serisi'nin fanı olarak bu kitaba bu şekilde hakaret etmeye nasıl cüret edebilirsin??!!" Ona hemen şu cevabı yapıştırabilirim. O seri, çocuklara basit mit öğretilerini günümüz maceraları üzerinden aktarıyor. Bunu, yeni karakterler üzerinden modern dünyada yapıyor. 'Ben, Kirke' kitabındaki gibi direkt mitoloji içerisindeki bir karakteri alıp onun hikayesini tamaaaamen değiştirip günmüz kaygılarını ona yüklemiyor. İşte fark burada. Herhangi bir topluluğun miti, o toplumun temelindeki yaşayışları, kültürü, dini, kaygıları, gelenekleri vs yansıtır. Bunların hepsini çıkarıp hikayeyi günümüz perspektifine çektiğinizde sadece basit hikayeler ve isimler kalır. Not 1: Bu kitap günümüze uzanan bir sonla bitseydi tadından yenmezdi. Fikri bile heyecan verici. Çok tanrılı dinlerin terk edilmesi ile Olimpos'un birer birer ölüşüne şahit olsaydı, endüstri sonrası şehirleşen ve kalabalıklaşan toplumun yalnızlaşmasını izleseydi, verimliliğin sembolü olan kadınların önce çöküşüne sonra hakları için tekrar mücadelesine şahit olsaydı, global ve küreselleşmiş ancak kutsalı kaybolmuş dünyada "astrolojinin" bilime rağmen yeniden yükseldiğini görüp intihar etseydi keşke xmxmxm. Sonunda azıcık ciddi kalamadım ama kabataslak böyle yazılsaydı sanırım kitabı başucumdan ayırmazdım. Not 2: İlyada'nın yaşandığı toprakları barındıran ülkede, mitolojiye bu kitapla başlamak, zaten bir elin parmakları kadar kalmış ülkem okurunun değil belli bir tarihi dönem hariç öncesini ve sonrasını inkar eden devletimin ayıbıdır.