Raf Yorumu: Üvi (@bunbulama)

Spoiler içeriyor "Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem Bütün zalim olanları sen affetsen ben affetmem"(Gun Woo kardeşimizin kavga öncesi motivasyon şarkısı) Hiç griye yer bırakmayan bir iyi-kötü karşılaşması; kötüler 'aman evlerden ırak' dedirtirken, iyiler -özellikle Gun Woo- kişilik özellikleri ulusa eşit…devamı"Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem Bütün zalim olanları sen affetsen ben affetmem"(Gun Woo kardeşimizin kavga öncesi motivasyon şarkısı) Hiç griye yer bırakmayan bir iyi-kötü karşılaşması; kötüler 'aman evlerden ırak' dedirtirken, iyiler -özellikle Gun Woo- kişilik özellikleri ulusa eşit bir şekilde dağıtılsa refah ortamı oluşturacak kadar müspet karakterliler. 8 bölüm boyunca seyirciye bu zıtlıktan doğan çatışmalar sunuluyor ki her bölüm heyecanlı bir şekilde ilerliyor. Çünkü neredeyse her bölüm kavga sahnesi çekmişler. Bir kişiye karşı bir 'ordu'nun savaştığı film sahnelerinde sık sık rastlanan sıra bekleme mevzusunu(artık saygıdan mıdır senaryo icabı mı bilinmez başrole çete üyeleri sırayla saldırır ve çok şaşırtıcı bir şekilde sonunda tüm çete bir kişiye yenilir ya😩) bir miktar aşmışlar, üstüne bir de tek bir sahne dışında hiç ateşli silah kullanmamaları eklenince ortaya izlemesi zevkli kavga sahneleri çıkmış. Ama bir yerden sonra karakterler ölümsüzmüş gibi her bölüm kan akıtıp bir sonrakine capcanlı geri dönünce sabrım taşmaya başladı, meğerse bu tabanca ve benzerlerinin kore dizilerinde bu kadar geri planda kalmasının sebebi ülkenin kişisel silahlanma karşısında yasalarının çok sert olmasıymış. Dolayısıyla çetelerin bu tarz ateşli silahlara ulaşımı kısıtlı veya dizi/filmlere bu şekilde yansıtmak istiyorlar. Aslında dizi burada isteyerek veya istemeden güzel bir konuya parmak basıyor. Şöyle ki çeteler ateşli silah kullanmıyorlar ama bunun yerine günlük hayatta kullandığımız envaiçeşit eşyayı silah olarak kullanıyorlar. Yani önemli olan silah değil silahı kullanan, yasalar ne kadar katı olursa olsun şiddete meyillilik ortadan kaldırılmağı sürece boşuna çaba sarf etmiş oluruz ki dizideki tefeciler de bunun bir örneği.Dizinin ilk yarısında bu düşünceler bana finale kadar hayran kalarak izleyeceğim diye hissettirirken ikinci yarıda ev baskını sahnesinin gelişigüzelliği, kaza süsü verilen suikast sahneleri ve finalin 'iyiler hep kazanır' başlığına uygun olmak adına gerçeklikten uzak oluşu ile yanıldığımı anladım. Kısacası masalsı finali ve mantık sorgulatan birkaç sahnesi dışında izlemesi heyecan verici bir dizi.