Raf Yorumu: Esra (@esrad

Hayatın son demlerinde de ilk yetişkinlik çağlarında da aynı dünya görüşünü benimseyebilir mi insan ;Sadık kalabilir mi düşüncelerine, uygulayabilir mi onları kağıda yazacağı gibi kolay şekilde? Daha yirmi ikisinde dünyayı bu kadar sakin bu kadar basit şekilde gözlemleyip kendi "Saçma…devamıHayatın son demlerinde de ilk yetişkinlik çağlarında da aynı dünya görüşünü benimseyebilir mi insan ;Sadık kalabilir mi düşüncelerine, uygulayabilir mi onları kağıda yazacağı gibi kolay şekilde? Daha yirmi ikisinde dünyayı bu kadar sakin bu kadar basit şekilde gözlemleyip kendi "Saçma Feslefe'sini" oluşturabilmeyi başarabilmiş bir insan. Henüz bu yaşlarda umutsuzluğu kabullenip hayata bu şekilde göğüs gereceğini yazmış sayfalara. Kendisi ileriki yaşlarda kitabı hakkında konuşurken "acemice" yazdığını söylese de mütevazı kişiliğiyle, biz okurlar olarak hiç acemi olamayacak kadar derinlikle işlenmiş konuları ( ölüm, yaşlılık, yaşam, yoksulluk..) birkaç sayfada anlatabilecek kadar iyi bir yazar. ⬛ Her şey değişecek, yarın. Birdenbire anlar ki yarın da böyle olacaktır, öbür gün de, tüm öteki günler de. Ve bu çaresiz buluş ezer onu. İşte böyle düşünce öldürür insanı. Bunlara katlanamadığı için öldürür insan kendini ya da, gençse, tümceler kurar. ⬛ Ve ben, bu gece, yaşamın belirli bir saydamlığı karşısında hiçbir şeyin önemi kalmadığı için kişinin ölmek isteyebilmesini anlıyorum. Camus için intihar çoğu insanın çok basit şekilde açıklayıp korkak insanların hayata dayanamamasından yaptığı bir eylem değildir. İntihar etmez çünkü intihar etmeyi de hayat kadar saçma görür. İntihar etmek yerine tüm bu saçmalıklarla beraber yaşamaya çalışır. Çoğu insana bunu anlatmaya çalışsam da hep intiharın yalnızca tek nedenli olabileceğini söylediler. Bu yönden Albert Camus ile daha bir yakın hissettim kendimi. Bazen hiç bir şeye değmeyeceği ve yaşamaya da gerek olmadığı düşüncesi kafamda bir tahta oturuyor ve uzun süre kalkmayabiliyor . Böyle durumlarda Albert Camus 'nun imdadıma yetişebileceğini görüyorum. Onunla beraber gercekten ne olursa olsun yaşanmaya değer olduğunu öğrenirim belki de... Kitabın daha çok ölüm kısmına takılmamın nedeni de bu olsa gerek. Herkes kendinden bir şeyler bulur ya ben de intihar ve ölüm temasını çok ön planda gördüm. Henüz 20 yaşıma bastım ve gerçekten bu hayatla ne yapacağım hakkında bir fikrim yok umalım ki bu iki yılda Camus kadar olmasa da derin bir altyapı oluştururum hayatım ve kendim için. Her kitabı benim için değerli ve önemli olucak. Okuyun , okutun efendim .