Raf Yorumu: Bahadır Balkaya (@bahadirbalkaya)

Spoiler içeriyor Ne kadar zavallıyım! Kendimi neden aldattım ki? Tüm bu coşkulu, hedefsiz ve bitmek bilmeyen tutkunun sonunda ne oldu? Ondan başka hiçbir şey dileyemez oldum. Hayal gücüm ondan başka bir şey görmüyor. Onunla ilgili olmayan hiçbir şeyin bir önemi yok. Rüya…devamıNe kadar zavallıyım! Kendimi neden aldattım ki? Tüm bu coşkulu, hedefsiz ve bitmek bilmeyen tutkunun sonunda ne oldu? Ondan başka hiçbir şey dileyemez oldum. Hayal gücüm ondan başka bir şey görmüyor. Onunla ilgili olmayan hiçbir şeyin bir önemi yok. Rüya gibi mutlu anlar sona erip, ondan uzaklaştığımda kendimi gözyaşlarına boğulmuş halde buluyorum. Ah Wilhelm, nedir bu kalbimden çektiğim? Onunla birkaç saat geçirdikten sonra, onun görüntüsüne, duruşuna, fikirlerini yüce bir tarzda ifade edişine o kadar kaptırıyorum ki kendimi, zihnim karışıyor, görüşüm bulanıyor, kalbim afallıyor, nefesim bir katilin elinde kalmışcasına hızlanıyor ve kalbim bu acıyı dindirmek için çırpınıyor. Kimi zaman gerçekten var olup olmadığımdan emin olamıyorum. Eğer böyle anlarda Charlotte ellerine kapanıp ağlamama izin vermezse ya ormana koşup tepelere tırmanmam ya da zorlu yollardan geçip, dikenler ve çalıların arasında harap olmam gerekiyor ki, biraz rahatlayayım. Bazen yere uzanıp susuzlukla boğuşurken, yorgunluğumu atmaya çalışıyorum. Bazen de gece geç saatlerde, ay üzerimde işıldarken, ormanda tek başına duran yaşlı bir ağaca yaslanıp bacaklarımı dinlendiriyor, bu arada da kimi zaman yorgunluktan uyuyakalıp orada sabahı ediyorum. Ah Wilhelm! Bir manastır odası, bir çuval ve dikenli kuşaklar belki de acıma çare olabilir. Hoşça kal ! Bu eziyete mezardan başka bir son göremiyorum. - Bu kitabın zamanında çoğu genci intihara sürükleyen bir yapısı olduğunu hatta bir zamanlar yasaklandığını falan biliyordum. Ama iki gün önce bir şey gördüm. Bu, gerçekten yaşanmış bir hikayeymiş. Bunu öğrenince dolabımın en tepesindeki dolapta tozlanmış olan bu kitabı tekrar alıp okumak istedim. İlk okuduğum zamana göre - 2020- bu sefer daha fazla kitabı benimsediğimi farkettim. Bazı kitapları, hayatınızda bir şeyler yaşadıktan sonra okumanız daha etkili oluyor. İlaç mantığı gibi, aç karnına, tok karnına misali...