Raf Yorumu: elmaskat (@elmaskat)

Bu kitap John Fowless ile tanıştığım kitaptı. Yazarın tarzını, cümlelerini, düşünceleri aktarma şeklini ve karakterlerinin gerçeğe bu kadar yakın seçmesini o kadar sevdim ki bir anda içimde tüm kitaplarını alıp okuma isteği doğdu. Ama kitaplığımda okumadığım tonlarca kitap varken biraz…devamıBu kitap John Fowless ile tanıştığım kitaptı. Yazarın tarzını, cümlelerini, düşünceleri aktarma şeklini ve karakterlerinin gerçeğe bu kadar yakın seçmesini o kadar sevdim ki bir anda içimde tüm kitaplarını alıp okuma isteği doğdu. Ama kitaplığımda okumadığım tonlarca kitap varken biraz beklemem gerekecek 🤧. Kitaptan bahsetmem gerekirse, Frederick isimli kelebek koleksiyoncusu karakterimiz piyango kazanır ve saplantılı şekilde iki sene boyunca izlediği Miranda isimli hayat dolu bir genç kızı kaçırıp satın aldığı evin mahzeninde tutsak eder. Tıpkı hayattan kopardığı kelebekleri çekmecesinde tutsak etmesi gibi. Frederick kendi içinde kendini haklı çıkarmak konusunda çok yetenekli yine de ona bir saniye bile güvenmedim çünkü hissettiği kendi bahsettiği gibi "aşk" ya da "sevgi" değildi. Buna takıntı veya saplantı dışında bir isim vermek doğru olmaz. Ve o kadar gerçekçi yazılmıştı ki yazarı bir kere daha tebrik ediyorum. Miranda'ya gelirsek... Bu kitapta en sevdiğim şey Miranda'nın cümleleri, tespitleri, düşünceleriydi. Miranda'nın günlüklerinden kitabı okumaya devam ettiğimizde kitabı daha çok sevdim ve kitap beni daha çok yaraladı. Gün ışığını hissetmeye olan özlemi bile insanın içini ister istemez burkuyor. İnsanı en çok korkutan şey de böyle şeylerin yaşanması. Hem de bin beterlerinin. Miranda'nın yaşadıkları hafife alınacak bir şey değilken gerçek dünyada çok daha kötülerinin olduğunu düşünmek bile insanı yaşadığı dünyadan daha çok soğutuyor. Miranda'yı hiçbir şey soğutmadı tabii, o hep çabaladı. Böyle yaşama bağlı karakterleri okumayı ister istemez seviyorum. Hayatta ne bulduklarını görmek bir yandan bana farklı perspektif kazandırıyor. Sanırım ben de kitaplar sayesinde hayata tutunuyorum. Hiç kitap okumadığımı bir hayal ettim bir an, 17 yaşıma kadar okuduğum -gerek bana bir şeyler katan gerek içi boş- 400'den fazla kitabın bir anda silindiğini düşünmek bana kendimi bomboş hissettirirdi. Ne filmler ne diziler kitapların yerini tutuyor. Neyse konuyu iyice dağıttım yine. Kısacası içinize dokunacak, bazen ürpertecek bazen düşündürecek bir kitap arıyorsanız kesinlikle öneririm.