Raf Yorumu: 1895 (@1895)

1895 1 year ago

2000'li yılların başıydı. Bir gün babam eve elinde VCD ile geldi. Mahallede kimsede yoktu, kimsede. İlk önce babam almıştı. Babam gibi birisinden hiç beklenmeyecek öngörüde bir hareketti bu. O dönem televizyon kanallarında hemen her akşam bir yeşilçam filmi olurdu. Hollywood…devamı2000'li yılların başıydı. Bir gün babam eve elinde VCD ile geldi. Mahallede kimsede yoktu, kimsede. İlk önce babam almıştı. Babam gibi birisinden hiç beklenmeyecek öngörüde bir hareketti bu. O dönem televizyon kanallarında hemen her akşam bir yeşilçam filmi olurdu. Hollywood filmleri de yayınlanırdı tabikide ve bu yolla bir çok film de girmiştir hayatımıza ama ağırlıklı olan yeşilçam filmleriydi. İstediğim filmi istediğim zaman izleyebilme fırsatına ilk o zaman kavuştum. Tek yapmam gereken yeterli parayı biriktirip yaşadığımız ilçenin çarşısındaki korsan film satıcısından filmi satın almaktı. O noktadan sonra sayısız dünya benim olurdu. Bir sürü filmim oldu bir sürü. Bazen tek başıma, bazen en yakın arkadaşımla oturup o yıllara kadar çıkmış sayısız film izledik. Beğendiğimiz aktörleri ve aktristleri bu yolla tanıyorduk, bu yolla hayranı oluyorduk. Birisinin yeni bir filmi çıktığında bir hediye gibi tamamen sürpriz oluyordu bize. Özlemle jelatinle kaplanmış diğer bir sürü filmin arasında duran o filme bakar yeterli miktarda parayı bir an önce biriktirip, heyecanla eve gelip o filmi izlemek isterdim. O yıllarda kolayımız bile zordu yani aslında. İşte o dönem izlediğim ve tanıdığım aktörlerden birisi de Rocky ve Sylvester Stallone'dur. İnanın bana ilk beş filmi o kadar çok izlemişimdir ki hala bir filmi ya da bir seriyi o yıllardaki kadar çok izlediğimi sanmıyorum. Koltuğumda oturup Rocky'yle birlikte ringe çıktığımı hatırlıyorum. Ve dayak yerdik. Ve dayak atardık. Yüzümüz gözümüz şişer her tarafından kanlar akardı. Sevgilimizi en temiz, en bağlılık duygularımızla sever, o isterse dövüşür istemezse dövüşmezdik. Eski düşmanımız yeni dostumuz Apollo, "Kaplanın gözü dostum" diyerek bizi yüreklendirmeye çalışırken fonda o unutulmaz şarkılar çalardı. Film bitip siyah ekranda beyaz renkli yazılar akmaya başladığında bile ben hala o dünyada olurdum. Ama artık bir yetişkinim. Rocky'yse emekli oldu. Yıllar sonra bu adamın başarılı bir belgeselini izlemek beni o yıllara götürdü tekrar. Hani bazı yapımlar vardır ya, izledikten sonra aynı türde farklı yapımları da izlemek istersiniz. İşte öyle bir belgesel Sly. İzlediğim için çok mutluyum. Ve çok duygu dolu...