Raf Yorumu: Rojbin Çetin (@rojbincetin)

Kendi açımdan verimli bir döneme girdim sanırım. Çok fazla okuyor, izliyor ve bunlar üzerine düşünüyorum. Yeni yıl benim için iyi başladı. Kitaba gelecek olursak; feminist literatürden okuduğum bir kitap daha. Kitabı alalı uzun zaman oldu, kütüphanemde onu okumamı bekliyordu. Okumak…devamıKendi açımdan verimli bir döneme girdim sanırım. Çok fazla okuyor, izliyor ve bunlar üzerine düşünüyorum. Yeni yıl benim için iyi başladı. Kitaba gelecek olursak; feminist literatürden okuduğum bir kitap daha. Kitabı alalı uzun zaman oldu, kütüphanemde onu okumamı bekliyordu. Okumak için doğru bir zaman diye düşünerek kitaba başladım. Açıkçası bu kitaba karşı çok büyük beklentilerim vardı ama beklentimi karşılayamadı. Kitapta, evli ve 2 çocuğu olan ama çevresinin beklentilerini karşılayamayan Edna adında karakterimiz bizi karşılıyor. Edna, çevresindeki diğer kadınlar gibi kendisini tamamıyla eşine ve çocuklarına adayan fedakar, anaç bir kadın değil. Bu yüzden de çoğu kez çevresindekiler tarafından suçlanıyor. Bu suçlamalara karşı ondan bir alıntı buraya bırakıyorum: "Temel olmayan şeylerden vazgeçerim; paramdan, canımdan vazgeçerim çocuklarım için. Ama kendimden vazgeçmem." Edna'nın birine aşık olup bu aşk üzerinden bir nevi kendine dair uyanışını okuyoruz. Kendini keşfetmeye, bir kadın olarak haklarının farkına varmasına şahit oluyoruz. Ben karakterin uyanışının aşk üzerinden olmasından hoşlanmadım. Ayrıca karakterin bu uyanışı, kendinin farkına varması çok yüzeysel anlatılıyor. Ben karakterin psikolojisini öğrenmeyi, kafasının içinden geçen düşünceleri okumayı daha çok isterdim. Sade ve akıcı bir dille yazılmış ancak her şey çok yüzeysel. Bu yüzden karakterle pek ilişki kuramadım. Yazar mekânlara dair güzel betimlemeler yapmış. Okurken rüzgarın yüzünüze değişini hisseder gibi oluyorsunuz. Özellikle final sahnesinde karakterin arkasında onu izliyor gibi hissettim. Her ne kadar beklentimi karşılamasa da feminist literatürden şans verebileceğiniz bir kitap. "Zorunlulukların boyunduruğundan kurtulup ileri doğru attığı her adım onu güçlendiriyor, bir birey olarak geliştiriyordu. Çevresine kendi gözleriyle bakmaya, hayatın derinden akan gizemini görmeye, kavramaya başlamıştı. Ruhu onu çağırırken, 'başkalarının fikirleriyle yaşamakla' yetinmeyecekti artık."