Raf Yorumu: Dilara (@dilarauzmez)

İnsanın ansızın mazisinden tozlu bir anısıyla burun buruna gelmesi ne tuhaf bir his, değil mi? Belki bu anıların varlığını bile unutmuşuz, aklımızın kıyısında köşesinde en ufak yeri dahi kalmamış gibidir sanki... Ama halbuki zihnimizin en ücra köşesindeki o ardiye dolaplarının…devamıİnsanın ansızın mazisinden tozlu bir anısıyla burun buruna gelmesi ne tuhaf bir his, değil mi? Belki bu anıların varlığını bile unutmuşuz, aklımızın kıyısında köşesinde en ufak yeri dahi kalmamış gibidir sanki... Ama halbuki zihnimizin en ücra köşesindeki o ardiye dolaplarının birinden hiç beklemediğimiz bir anda yuvarlanıp da gelip kucağımıza düştüğünde anlarız, o anıların aslında hep en başından beri orada durmakta olduğunu... Hele bir de o rengarenk, cıvıl cıvıl dünyadan kopup gelen çocukluk anılarıysa bunlar... Tarifi zor mu zor, garip bir his... Sanki, sanki aniden çocuk hâlin kapının kenarından başını uzatmış da gözlerini sana dikmiş gibi... sanki yıllar yılı gittikçe flulaşmış çocukluğunu yeniden keşfetmişsin gibi... İşte ben de biraz önce ansızın tam olarak bu hissin içine düştüm. Aynı böyle tesadüfen karşıma çıkan çocukluğum getirip ellerime bıraktı bu animeyi. Hatırladım. O Dvd'yi kendi kendime çalıştırabilmenin sevincini, cd donmasın diye kolonyayla özene özene temizleyişimi, parmak izi olmasın diye kardeşime bile dokundurtmayışımı... Böyle sürüsüyle ufak tefek detaylar üşüştü zihnime. Çocukken ne çok izlerdim, hem de deli gibi, sabahtan akşama, tekrar tekrar, bıkmadan usanmadan... Tüm o kıyafet giyen hayvanların, o garip garip yaratıkların gizli, sırlı, minicik, büyülü dünyaları o kadar mest ederdi ki beni, durmadan izleyesim gelirdi. İzler de izler, üzerine hayaller kurar, sonra da gider kuşu, böceği daha yakından dikizlerdim, benden sakladıkları hangi sırları, nasıl dünyaları var acaba diye 🐝👀 Öyle işte yani bu sefer tavsiye incelemesi yerine bir duygu durum paylaşımı yapmış oldum. Belki bu yazım sizlerin de çocukluğunuzla hasbihâl etmenize vesile olur. Kim bilir bir yerlerden bıcır bıcır çıkagelir, bir kucak dolusu anıyla oturur karşınıza, siz de ona bir iki şeker, çikolata verip saçlarını okşarsınız, fena mı olur 🍫🍬💖 Not: Bu arada izlediğim ilk anime Re Mizeraburu: Shōjo Kozetto sanıyordum, halbuki ondan çok daha önce izlediğim bu anime varmış, bugün de bir aydınlanma yaşadık çok şükür 😂