Raf Yorumu: umi (@vincentumigogh)

sanayi devrimi. kendini tanrı ilan eden insan. her şeyi yok sayan, sadece kendisi olan, en iyisi olan, en başarılısı olan, en yüksekte olan. atomun parçalanması. hiçe dönüşen insan. en güçsüz, en zavallı, en küçük. tutunacak bir şey arıyor çünkü artık…devamısanayi devrimi. kendini tanrı ilan eden insan. her şeyi yok sayan, sadece kendisi olan, en iyisi olan, en başarılısı olan, en yüksekte olan. atomun parçalanması. hiçe dönüşen insan. en güçsüz, en zavallı, en küçük. tutunacak bir şey arıyor çünkü artık katedrallere gitmiyor. parklarda gezmiyor çünkü kocaman gökdelenler inşa etti. tüm yalanların farkında ve kendisi de bir yalan. gerçek değil. bir hiç. peki sanat? sanat nasıl olmalı? neyi sanat olarak adlandırabiliriz? nasıl sanat yapabiliriz? sanat her şeydir. gökteki kuştur, samanlıktaki ottur, tabaktaki köftedir, parmaktaki alyanstır. duvarın boyasıdır, köpeğin dişleridir, yastığın kılıfıdır, koltuk altının teridir. cenaze konuşmasında vaiz "biz hiçbir şeyiz" dedi. sanat gerçek olmalıdır, samimi değil. günümüzdeki her sanat sahtedir. bu bir film değil. onu bir netleştirelim ve gerçek filmlere hakaret etmeyelim. bu bir deney. dili gerçekçi değil aksine inanılmaz derecede yapay, karmaşık ve kimi zaman anlamsız. manifestoların kitaplarından direkt alıntı yapılarak yazılmış, ne şaşırtıcı. her şeyi süsleyip püslemek yerine ne derece açık ve anlaşılır ve kısa ifade edebilirse insan asıl o zaman anlattığı konuya gerçekten hakimdir, onu içselleştirmiştir ve kavramıştır. burada ise tam tersi bir durum var ve kimi zaman bu cidden canınızı sıkıyor çünkü İNSANLAR BÖYLE KONUŞMAZ. ve çoğu şey sanki bir tekrarmış gibi hissettirdi. konu 12 sanat akımının manifestosu fakat bazı belirgin cümleler dışında sanki hep aynı şeyi tekrarlıyor. oyuncuyu göklere çıkarmışlar fakat vasat bir performansı var ayrıca sesi kulak tırmalıyor ve sanki tükürerek konuşuyor. insanın yaşamda değişen yeri ile ilişkili olarak değişen düşüncelerini görmek ve o sürekli bir yol arayan, bir yenilik arayan ve kimi zaman bunu çırpınırcasına yapan insanın tarihini görmek açısından film bir yandan da üzücü geldi bana. filmin kapanışında ise evsiz abi çığırtkan sesiyle bizi eleştirmeye, hor görmeye devam edin. bir gün biz de sizi hor göreceğiz, diyor. bu kısımda alay edercesine sırıttım çünkü yaptığı esere karşı (henüz var olmayan) eleştirilere katlanamayıp bir gün onlara cevap vereceğini onlar daha ortada yokken söyleyen, daha doğrusu kendini bunu söylemek zorunda hisseden bir yönetmen sadece gülünçtür. velhasıl, bu bir buçuk saatlik video sanat tarihi dersi alanlar için iyi bir özet. bu kadar.