Raf Yorumu: Paul Atreides (@paul)

paul 1 year ago

Spoiler içeriyor Merhabalar , biraz uzun bir yazı oldu . Yazıyı anlık değil izlediğim bölümlerin sonlarında not alarak izlediğimden biraz karışık olmuş olabilir , keyifli okumalar diliyorum . Not: Çok fazla spoiler verdiğimden dolayı okumadan önce bir düşünün ,özellikle son cümlemde dizinin…devamıMerhabalar , biraz uzun bir yazı oldu . Yazıyı anlık değil izlediğim bölümlerin sonlarında not alarak izlediğimden biraz karışık olmuş olabilir , keyifli okumalar diliyorum . Not: Çok fazla spoiler verdiğimden dolayı okumadan önce bir düşünün ,özellikle son cümlemde dizinin final kısmına değindim bilginize. Dizimiz iki genç üzerinden işlenen bir aşk hikayesi . Sahnelerin arasında bağlantı olmayışı ve genel bir hikaye akışı olmadığı için diziyi izlerken zorlanabiliyoruz. Sıradan , doğaçlama bir şekilde ilerleyen bir hikaye var aslında elimizde . Ama bence en güzel tarafı da bu , yönetmen herhangi bir sahne ya da alakası olmayan konular üzerinden bir bütünlük oluşturmuş . Bu belki başka kişilere sıkıcı gelebilir ki eminim gelecektir de ama benim hoşuma gitti diyebilirim . Dizi içinde yer yer Connal karakterimizi , yapmadıkları yüzünden eleştirsekte onun da bir genç olduğunu , hayatı yeni tecrübe ettiğini de bilmek gerekiyor aslında yaptıklarını doğru kabul etmesekte . Birazda bu durum oyuncuların oynadığı role göre yaşlarının büyük olmasından kaynaklanıyor tabii . Ben özellikle Connal’ın üniversiteden sonra kendini geliştirmeye başladığını gördüm . Lise de arkadaşlarının yanında korunaklı alanındayken , üniversite geçince kendisi biraz daha sudan çıkmış balığa döndü keza bunu ilk zamanlar kendi başına takılıp , sürekli kitap okumasından da anlayabiliriz ya da edebiyat dersinde yorum yapmaya cesaret bile edemezken ileriki safhalarda buna cesaret gösterip fikirlerini ortaya koyıyor . Hatta bu asosyalliği yüzünden arkadaşının partisine bile gitmeyecekken , zorla gidiyor bir nevi . Dizinin duygu yoğunluğu çok yüksek esasında . Bazen söylenen sözlerden çok söylenemeyen ya da söylenmeyen sözler daha ağırdır ve bu durum seyircinin iliğine kemiğine kadar işliyor . Yaşamadığımız olayların , anların duygularını içimizde hissedip bir kasvet oluşturuyor olması , duygu işlevinin sonuna kadar seyirciye geçtiğinin bir göstergesi aslında . Bir diğer yandan Mariane’nin, Connel dışında ki insanlardan gördüğü sevgiyi görmeyip ayrıca da mazoşistleşmesi de ayrı bir durum . Bu bir nevi Connel dışında birini görmediğinin de kanıtı aslında . Ailesinden gördüğü psikolojik baskıdan dolayı da acı çekmeyi alışkanlık haline getirmiş olması da var tabi ya da acı çekmediğinde , acı çekmeyi isteyebiliyor . Tabi zamanla bu sorunu yavaş yavaş aşıyor . Bir ara çiftimiz yaz tatilinde ayrılıyor , Connel iş bulamadığından ve kiralık evinin parasını ödeyemeyeceğinden dolayı memleketine dönüyor. İlerleyen süreçte Connel , Marianne’den uzak kalıp yeni bir ilişkiye başlıyor , Connel bunun acısını çeksede yine de sevgilisi Helen ile güzel bir şekilde anlaşıp , yoluna devam edebiliyor bir süreliğine . Aslında taşlar Rob’un intiharından sonra daha da oturyor yerine. Marianne ve Connel duygularını daha rahat bir şekilde paylaşmaya başlıyorlar diyebiliriz . Ve sadece Connel ile Marianne arasındaki değil diğer insanlarla da biraz olsun derinleşiyor . Nitekim dizi aslında sadece dram/romantik bir dizi değil . Esasında günümüz dünyasını da özetleyen bir dizi . Günümüz ilişkilerinin ne kadar yüzeysel kaldığı , insanların etrafında dönen olaylara adapte olamaması , insanların sevgi ihtiyacı vb daha pek çok şey . Ben sadece Marianne ve Connel üzerinden derin ilişkileri üzerne değil de ikilinin diğer insanlarla olan ilişkilerine de biraz daha detaylı değinilmesini isterdim . Dizi o zaman daha bir anlamlı olabilirdi . Mesela Marianne ve ailesinin arasındaki sorunun temel sebebi ne ? Connel neden arkadaşları arasında popülerken arkadaşlıkları daha derin değil? Ve benzeri pek çok soru tabi . Ve diziyi izlediğinde insan şu cümleye daha da çok anlam verebiliyor esasında “Dünya hassas kalpler için bir cehennemdir .” Benim için dizide ki en güzel yanı ise karakterlerin gelişim süreci . En hoşlandığım sahne ise 11. Bölümde Connal’ın ,Marianne’yi eve almaya gittiğinde ki sahnede yaşananlar. O toy , sahiplenmeyen erkek yerine gerçek bir erkek gibi gidip Marianneyi evden alıyor ve abisini güzel bir şekilde uyarıyor. Tabi dizinin sonu benim beklemediğim bir şekilde gelişti diyebilirim . Connel Amerikaya gidecekken , Marianne neden Connel ile gitmeyip kasabasında kaldı? Yeni bir hayat kurabilirlerdi belki de . Çiftimizin istemeyerek ve anlaşarak ayrılması , herhangi bir çiftin kavga ya da aldatmayla ayrılmasından çok zor bir durum aslında . Zaten , Bizi yaşayabilecekken, yaşayamadıklarımız bitirdi yoksa elimizde değilken hayal ettiklerimiz değil sözünün ağırlığını da hissediyoruz bu sahnede . Okuduğunuz için teşekkürler .