Raf Yorumu: fatma (@ultraviyole)

Spoiler içeriyor fantastik turunde cocuk/yetiskin klasigi sandigim fakat beni oldukça yaniltan bir kitapti. yaniltmasina uzuldum mu sevindim mi tam olarak emin degilim ancak cok merak ederek almistim ve okumak icin baya sabirsizlaniyordum. oldukca paylayici tarafi olsa da -cocuklar icin- yetiskinlere de cok…devamıfantastik turunde cocuk/yetiskin klasigi sandigim fakat beni oldukça yaniltan bir kitapti. yaniltmasina uzuldum mu sevindim mi tam olarak emin degilim ancak cok merak ederek almistim ve okumak icin baya sabirsizlaniyordum. oldukca paylayici tarafi olsa da -cocuklar icin- yetiskinlere de cok tatli bir seruven yasatiyor bence. bana scout finch karakterini -bulbulu oldurmek- o kadar cok hatirlatti ki mary lennox, duygulanmadim degil. elbette ki socutla cadiliklari benziyor, inanilmaz dusleri ve heyecanlari disinda pek de uyumlu olduklari bi benzerlik yok ancak bu bile bana yetti. onun simarik ve portakalin hepsinin kendisine ait oldugunu sandigi bencil hindistan donemlerinden; fedakar, yuce gonullu ve oldukca iyi bir arkadas oldugu yorkshire donemine gecisi ve sonrasi bende cok tatli bir yere sahip olacak. dickon, hem colin hem de mary uzerinde hicbir sey soylemeden -yalnizca yaptiklarini duymalari- cok buyuk etki birakiyor ve bu dogrultuda degisimleri basliyor. cocuk aklinin nasil da kolay bir sekilde evrildigini acikca anlayabiliyoruz ve bu bana urkutucu geliyor. ne muthis gelirse, ne heyecan verirse veya ne onlara oyun gibi gelirse yalnizca onu kovaliyorlar ve nereye varacagi pek de onemli olmuyor onlar icin. ebeveyn de burada devreye giriyor: dickon’un annesi, muthis bi anne her anlamda. cocuklara olan hitabi, anlatilmak istenen cok basarili islenmisti. ozellikle de cinsiyet kavrami ve ayrimcilik pek erken yaslarda beyinlere ataerkillik sanki yapi tasiymis gibi kazindigi icin yazarimizin bu konuyu ele almasi hosuma gitti. kitap betimlemenin yogunlugunu tasirken hem de oldukca surukleyiciydi, baya iyi bir arti. sadece seruven baslarda kendisini surukleyici ve heyecanli tutsa da ortalarinda tekrar etme donemi basliyor ve yaklasik 30 sayfa ayni seyler oluyor ancak ben bundan rahatsiz olmadim. hatta sevdim bile denebilir. fakat sonu icin ayni seyi diyemeyecegim cunku o mutluluga daha cok sahit olmak isterdim, sonraki duzenleri hakkinda da bilgi sahibi olsam iyiydi. sanki cocuklari ben yetistirmisim de bi anda yuvadan ucmuslar gibi hissettim. keske boyle dickon’un ailesiyle tanisma sahnelerini de gorebilseydik veya diger insanlarin buna tanik oldugu sahnelere de. fakat her seye ragmen, kesinlikle onca sabirsizlanmama oldukca degdi ve hatta fazlasini bile karsiladi. herkese okutturasim var. bir gun cocugum olursa ilk okuyacagi kitabin bu olmasini saglayacagim. 2024/24.kitap