Ben kendim miyim ? Kendim bende ne kadar kendim ? Ya da tüm bu insanlar hangi beni bilmekte(ama ben kendimdeki benleri ne kadar biliyorum ki) ? Benim sunduğum benlerden almak yerine kendilerince benden bağımsız bir ben yaratmış birileri ya da…devamıBen kendim miyim ? Kendim bende ne kadar kendim ? Ya da tüm bu insanlar hangi beni bilmekte(ama ben kendimdeki benleri ne kadar biliyorum ki) ? Benim sunduğum benlerden almak yerine kendilerince benden bağımsız bir ben yaratmış birileri ya da eser miktarda beni taşıyan bir 'ben'dir de. O halde bu insanların yarattığından vazgeçirip gerçek beni sandığım, kendimce asıl kendimi mi göstermeye çabalamalıyım. Bunu ne kadar başarabilirim veya bunu ne için başarmak isteyecekmişim. Benim kendi farkındalığımda olmam tüm bu insanları ne kadar ilgilendirir(hatta her insanın farkındalığı benim farkındalığımı ne kadar bağlayabilir ki) ? Şu an da tüm bu düşündüklerimi okuyan kişi gerçek sandığım beni tanımak sana neden çekici gelsin ki, boş kelimelere doldurduğum anlamlar sende kendince yüklediğin anlamlara çoktan yer değiştirdi bile. Kendin olarak okudun, ben değil. İşte bu yüzden mi benim dediğim her şey önemsizleşti, oysa bende benim asloluşumun tek temeli. Bunu kendimde asla yıkamam ki. Ama sen ne çabuk yıktın öyle. Bunun için en bastırdığım ilklel duygularım mı gerekli, kendimi önce kendime sonra o başkalarının oluşturduğu benleri asıl ben yapmak için ? Artık birilerinin tüm bunların birer delilik olmadığına inanması gerekir. Ya da deliliğin başkalarının benleri yerine belki ilkel belki değil asıl beni ortaya koymak, benlerin yerine beni koymak bir delilik olmamalı. Çünkü asıl delilik bunca birilerinin yarattığı binlerce ben arasında hiçbiri olmaktır evet şilan asıl delilik işte bu. O zaman bunca deli arasında hala kendim olduğum için bi nebze delirmemiş olanlardan mı oluyorum ben.
** "Eğer isim bir şey ise, eğer isim içimizdekilerin her birini dışımıza vuran kavramsa; isim olmayınca kavram da olmuyor ve içimizdeki şey belirsiz, ayrık ve kör kalıyorsa; o halde insanların arasında taşıdığım şu ismi, her biri karşısında beliren görüntüm üzerine mezar taşına kazır gibi kazınsın, sonra da görüntümü rahat bıraksın ve bir daha bunun hakkında konuşmasınlar. Ölülere yaraşır böylesi. Sona erenlere. Ben yaşıyorum, henüz sona ermedim. Hayat sona ermez. Ve hayat, isimlerle ilgilenmez. Taze yaprakların titreyen soluğudur bu ağaç. Ben bu ağacım. Bugün ağaç ve bulutum; yarın kitap ya da rüzgâr; okuduğum kitap, soluduğum rüzgar. Dışarıda, başıboş hepsi."
🪶 Ne çok yaşam ne çok sarhoş
🎶It's foggy today/Grinko
