Raf Yorumu: '/\` (@silaaa_

@yazabilenyaratik "Üşüyorum Ophelia’nın Hamlet’i, derin belirgin çizgilerin, kalp çakrasının ve Cosmos’u izlememiş olanların varlığını, hiç görmediği kendi kafa tasım ve kaval kemiklerimi tanımadan bunu fark ediyorum. Ölenlerin hikayesinden her şeyi biliyorum. Ellerimin içinde duygusallığa yakın hiçbir şey olmadığını biliyorum fakat…devamı@yazabilenyaratik "Üşüyorum Ophelia’nın Hamlet’i, derin belirgin çizgilerin, kalp çakrasının ve Cosmos’u izlememiş olanların varlığını, hiç görmediği kendi kafa tasım ve kaval kemiklerimi tanımadan bunu fark ediyorum. Ölenlerin hikayesinden her şeyi biliyorum. Ellerimin içinde duygusallığa yakın hiçbir şey olmadığını biliyorum fakat buna rağmen üşüyorum, sevişirken ve kaynar su altında da üşüyorum diyebilmeyi isterdim, bu yüzden sulardan ve gözyaşından kaçıyorum. Dostoyevski’nin kumar parasını biriktirmek için sayfa başına para aldığı gerçeği ile edebiyata bakamıyordum, sevdiğim her şeye de bu şekilde bakamıyordum. Birbirimize ihtiyacımız olmadan aidiyetliğe, korkular olmadan Tanrı’ya, kilo aldırmadığına inandığım sarı ayıcıklarını yemediğim jelibonlara, bir olmak ve olmamanın ücretinin ödenmesinin sadece inançlar olduğuna inanmak isterken de üşüyorum. Bilinç Rönesans’tan beri korkaklaştırıyor beni.. Her şeyin normal ve insan için olduğunu kabul etmek, beyaz sabunların pembe sabunlardan farkının olmadığına, pembe renginin eril bir renk olduğuna, Ophelia’nın tüm fırınlarda kilo aldırmayan kruvasanlar aldığına ve Athena’nın baykuş ve fırın arasındaki karşılaştırmanın hiçbir zaman akla gelmeyecek oluşunu da kabul etmek istiyorum. Hiçbir kabul, ailemizin gerçeğini yaşlandıkça anlamamıza anlayış göstermeyecek. Bedenlerimiz kediler kadar hatırlanacak, birbirine benzer fakat anlamların olduğuna, ilaçların ve yüksek olan her şeyin bir başkasına zarar verdiğini görecek kadar yaşamak istemiyordum. Seçimler ve oluşların arasında, ben neden burada bir oyun oynamanın her canlıya iyi geldiğini anlamak için mi yaşıyorum, Rab, çocuk parklarını yaratan da savaş uçaklarına salıncak olan da sen değilsin diyorum. Dualar ve kutsal sözlerle metroların içinde sığınıyoruz, Tanrı bile bu ülkede 65 yaş kartıyla yolculuk yapacağını hepimiz biliyoruz ve oluşlarımızın anlamını kabul etmekten kaçmak için rakıya zarar veren Nas’ların hiçbirinin bizim kararlarımız olmadığını biliyorum.. Uçakları da, kirpiklerimi de, dans edemiyoruz. Ellerini sevmek zorunda olduğum için var oluşumu affedemiyorum fakat çok güzel öleceksin, biliyorum."