Raf Yorumu: ... (@prafheimas)

dostluk biçimleri: gılgamış ile enkidu [zaman ki fani ve içkin bedenime.] "enkidu, sen yanıma astığım balta, sen kolumun gücü, kemerimdeki kılıç, önümdeki kalkan, bayramlık giysim, kasığımın örtüsü, olmaz olası bir cin elimden kaptı seni! kardeşim, sen başıboş katır, bozkır eşeği,…devamıdostluk biçimleri: gılgamış ile enkidu [zaman ki fani ve içkin bedenime.] "enkidu, sen yanıma astığım balta, sen kolumun gücü, kemerimdeki kılıç, önümdeki kalkan, bayramlık giysim, kasığımın örtüsü, olmaz olası bir cin elimden kaptı seni! kardeşim, sen başıboş katır, bozkır eşeği, çöl kaplanı, ah enkidu, kardeşim benim, başıboş katır, bozkır eşeği, çöl kaplanı, ah seninle nasıl tırmandık dağa, nasıl tutup öldürdük gök boğası'nı, sedir ormanı'nda saklı humbaba'yı nasıl devirdik! nedir şimdi bu uyku, seni böyle kavrayan bu uyku? kararıp gittin, duymuyorsun artık beni! ... ah, ölecek miyim, enkidu gibi mi olacağım ben de? yüreğime bun girdi, ölüm korkusu çekip dolanırım yaban yazında." otuz beş yüzyıl önce yazılmış ilk edebi yapıt. luc ferry daha çok enkidu'nun bir kadın sayesinde insanlaşma/medenileşme süreci olarak bahsediyor. kültürle tanışma, dostluk, aşk, türlü cesur maceralar sonunda ölümü farkına varma, korkma, kabullenme ve dönülmez bir yola gitme.. "ölümden önce daha iyi bir hayat"ın yanıtıdır enkidu. enkidu'yu kaybedince aşk ve ölümün çelişkisinden dehşete kapılan gılgamış'ın ölümsüzlüğün peşine düşüp hiçbir şey elde edemeden dönüp geldiği şehrinde farkına vardığı da bu olur: "ölüm insanlık durumuna dahildir." ismail gezgin de homo sapiensten homo sapiens sapiens'e yani bildiğini bilen insana geçiş olarak bahsediyor. bildiğini bilen insan; ölümlü olduğunu bilen insanın trajedisi ve bu bilginin üstünü örtmek (ya da bu boşluğu doldurmak) için kurduğu medeniyet.. ⛵bir de destandaki tufan olayını da hoş yorumluyor, tarım toplumuna geçiş ve hayvanları evcilleştirme sürecine atıfta bulunarak. insanın kurduğu ve kendini en başa yerleştirdiği yeni bir dünyada ona uyum sağlayabilen/ üstünlüğünü kabul eden canlıların sadece hayatta kalacağının metaforudur insan elinden çıkma bir "aynı gemi"de olmak.