... (@prafheimas)

bukowski'yi bu kitapla yeniden tanımış oluyorum. üslubu, içsel olgunluğu, naifliği, etrafını sarmalayan kuşatan fiziksel psikolojik şiddete rağmen kötüye bulaşmadan direnen kendi yolunu açmaya çalışan yalnız bir çocukluk.. fena halde yaratıcı gözlemci ve muzip bir dil. altta alıntıladığım kısım benim için…devamıbukowski'yi bu kitapla yeniden tanımış oluyorum. üslubu, içsel olgunluğu, naifliği, etrafını sarmalayan kuşatan fiziksel psikolojik şiddete rağmen kötüye bulaşmadan direnen kendi yolunu açmaya çalışan yalnız bir çocukluk.. fena halde yaratıcı gözlemci ve muzip bir dil. altta alıntıladığım kısım benim için apayrı bir kısa öykü tadında. `bir kedi bir çocuk ve şiddet toplumu` "ağzından salyaları akan iri bir buldog köpeğiydi barney. aptal ve şişman, anlamsız kahverengi gözlü. boyun ve sırt tüyleri dikilmişlerdi. aptal kıçına tekmeyi basmak geliyordu içimden ama bacağımı parçalardı. öldürmeye kararlı görünüyordu. `beyaz kedi` yavru sayılırdı hala. tıslayıp bekliyordu. duvara yapışmış, son derece temiz ve harikulade bir yaratık. köpek yavaşça ilerledi. çocuklar böyle bir şeye neden gerek duymuşlardı. yetkililer nerdeydiler? yetişkinler nerdeydiler? beni suçlamakla meşguldüler sürekli. şimdi nerdeydiler? kediyi kapıp kaçmayı düşündüm ama cesaret edemedim. köpeğin bana saldıracağından korkuyordum. yapmam gerekeni yapma cesaretinden yoksun olduğumu bilmek çok kötü bir duyguydu. midem bulunmaya başlamıştı. zayıftım. engellemek istiyor ama nasıl yapacağımı bilemiyordum. "chuck," dedim, "kediyi bırak gitsin, lütfen. köpeğini geri çek." chuck cevap vermedi. izliyordu. barney ileri atıldı ve kedi aniden sıçradı. öfkeli ve bulanık bir beyazlık, tıslama, pençe ve diş karmaşasıydı ortalık. barney geri çekildi, kedi tekrar duvara sindi. "hakla onu barney," dedi chuck tekrar. "allah belanı versin, kes sesini!" dedim ona. "böyle konuşma benimle," dedi chuck. barney tekrar ilerledi. hafif bir ses duydum arkamda ve etrafıma bakındım. yaşlı bay gibson'ın, yatak odasındaki penceresinden bizi izlediğini fark ettim. o da kedinin öldürülmesinden yanaydı, çocuklardan farkı yoktu. neden? (...) ben pencereden bakarken bayan gibson her zamanki kıyafetiyle kocasının yanında belirdi, kedinin öldürülmesini bekliyordu. yaşlı bay gibson mahallenin işi olan ender adamlarından biriydi ama yine de kedinin öldürüldüğünü görmek istiyordu. chuck, eddie ve gene'den farksızdı gibson. sayıca çok fazlaydılar. buldog biraz daha yaklaştı. izleyemeyecektim. kediyi o durumda terk etmekten büyük utanç duyuyordum. kedinin kaçma teşebbüsünde bulunma olasılığı vardı, ama engelleyeceklerini biliyordum. kedi sadece köpekle değil, insanlıkla karşı karşıyaydı. dönüp çıktım bahçeden. park yerini geçip eve yürüdüm. babam ön bahçede bekliyordu. "neredeydin?" diye sordu. cevap vermedim. "içeri gir," dedi, ve bu kadar mutsuz görünme sonra gerçekten mutsuz ederim seni!" metis yayınları, s. 66,67,68.

prafheimas 2 weeks ago

Adı Vasfiye

Atıf Yılmaz

1 Gönderi

Spoiler içeriyor film yeni Türk sinemasında kadın imgesini ele alan filmlerin başında gelir. yönetmen kadın filmleri kategorisinde öne çıkar, başka filmleriyle de. fakat bu filmlerde kadını anlatan yine erkeğin bakışıdır, bir eril hikayedir söz konusu olan. kadınlara bütünlüklü bir karakter ve özne…devamı

prafheimas 2 weeks ago

Şişli Kız

Magnus von Horn

15 Gönderi

izleyeli birkaç günü geçti henüz etkisinden çıkamadım. sanırım iyi filmlerin böyle bir yanı oluyor. isteseniz de istemeseniz de düşündürmek zorunda bırakıyor. yastığa başınızı koyunca sürekli karakterlerle karşı karşıya kalıp sorgularken buluyorsunuz kendinizi. bende yarattığı his en başta öfke oldu. felaket…devamıizleyeli birkaç günü geçti henüz etkisinden çıkamadım. sanırım iyi filmlerin böyle bir yanı oluyor. isteseniz de istemeseniz de düşündürmek zorunda bırakıyor. yastığa başınızı koyunca sürekli karakterlerle karşı karşıya kalıp sorgularken buluyorsunuz kendinizi. bende yarattığı his en başta öfke oldu. felaket bir öfke ve hınç doldu içim. özellikle o noel günü kadının çalıştığı fabrikanın patronu evine gittiği sırada beş on saniye görünüp kaybolan eski bir noal kutlama sahnesi. ışıl ışıl halka olmuş dans eden insanlar, kahkahalar.. muhtemelen karoline, eşi ve arkadaşları ile geçirdikleri güzel bir an. ve peşine birinci dünya savaşı sonrası artan sefalet, savaşın yıkımı, eşlerin orduya katılması, kadınların tek başlarına çocuklarıyla hayata tutunma çabası.. sermaye sahipleri liberal devletler birbirine girerken olan her zamanki gibi halka oluyor. devlet kimin yanında? kadınlara doğum kontrol, kürtaj hakkı yok, çocukları için yardım yok, yapayalnız ve çaresizlik içinde herkes. savaştan dönen yüzü fil adam filmindeki gibi korkunç bir hal aldığı için ucubeleştirilen bir sirk hayvanı muamelesi gören adam niçin kimin için savaşmıştır? neyi kimden korumak uğruna? geceleri inleye bağıra gördüğü kabusları ancak morfin ile dindirebilmektedir. işçi sınıfı için kurtuluş umudu mu? belki bir dul maaşı ile destek olur fabrika diye görüşülen patron ise en ufak bir yardımda bulunmak yerine kadının zayıflığını kullandı, hiçbir sorumluluk üstlenmeden hiçbir bedel ödemeden kadını hamile haliyle daha da korkunç koşullara sürükledi işten de çıkarıp. vaad edilen en fazla budur. burjuva için zaten bir işçi yoksul kadın ucubeden başka bir şey değil doğal şartlarda da. bunu zaten biliyoruz. ama karoline romantik ve saf bir kadın olarak her seferinde başka bir şok geçirmeye devam edecektir zalimlerin dünyasında. bebek katili kadına gelince onun için de salt kötü diyebilmek mümkün değil. onun patrondan patronun annesinden, liberal devletin halkı ezip geçip kendi sermaye sınıfı için parçaladığı bedenlerden ruhlardan yarattığı sefil ve açlık çaresizlikten ortaya çıkması en muhtemel kişilik. kadının mahkemede bebeklerinizi istemediniz, vicdanınızla çelişmemek kendi kötülüğünüzü dışarıda bırakmak üstlenmemek için kendinizle yüzleşmekten korktuğunuz için sizin yerinize onları ben öldürdüm deyişinde epey doğruluk payı var. elbette bilinç düzeyinde olmayabilir bu, ama bu hikayede kimse masum değil. çocuklarını o kadar düşünüyor olsalar böyle yasal olmayan bir yola başvurmayabilirlerdi. süreci takip edip hangi ailelere nasıl verildiğinden emin olduktan sonra teslim edebilirlerdi. ama yapmadılar, bazıları bebekleri kendisi bile getirmedi ve arkalarına bakmadan gittiler. kendilerini doğrusunu yaptık diye rahatlatmak dışında bir irade koymadılar. bazı soru işaretleri de kaldı zihnimde hep. karoline'in nasıl bir hayatı vardı önceden? ailesi neredeydi? kimdi? yanında çalıştığı kadının kızı öz kızı mıydı gerçekten? onu neden emzirmesini istiyordu karoline'den? çocuk da annesi de ruhsal açıdan pek sağlıklı görünmüyordu. sinemaya gidip birlikte güldükleri sahne çok iç acıtıcı. mutluluk güzel vakit geçirmek hayattan keyif almak gülmek.. insanca yaşamak insan onuruna göre bir yaşam bu kadar mı imkansız? dünya kötü bir yer değil. insanlar da bu kadar kötüye bulaşmak zorunda değil. gücü parayı zenginliği avucunda tutup sıkan insanı yıkıma savaşa sürükleyip kullanıp bir paçavra gibi atarken kendi beşiğinde tıngır mıngır yaşayan burjuvalar milyonları travmatize edip hala aynı şeyleri yaşatmaya devam ediyorlar. savaş yoksulluk açlık kötülük doğal değil, bizzat yaratılan kavramlar sistem tarafından yine insan eliyle. başa dönersek öfke duydum çokça, evet. öfkeleniyorum. yaşamak bu değil. kendimize reva gördüğümüz bu değil. film değil bu hakikatin kendisi. ve böyle olmak zorunda değil.

prafheimas 5 months ago

Şike

Robert Redford

4 Gönderi

robert redford yönetmenliğindeki 1994 yapımı film. temel meselesi etik ikilemler, neyin doğru neyin yanlış sayılabileceği, meslek ahlakı, sermaye medya ilişkisi bağlamında kişilerin üstlendiği roller ile kötülük/ sahtekârlık problemi. tam da bu nedenle müthiş bir john keats dizesi barındırır: "hakikat güzelliktir,…devamırobert redford yönetmenliğindeki 1994 yapımı film. temel meselesi etik ikilemler, neyin doğru neyin yanlış sayılabileceği, meslek ahlakı, sermaye medya ilişkisi bağlamında kişilerin üstlendiği roller ile kötülük/ sahtekârlık problemi. tam da bu nedenle müthiş bir john keats dizesi barındırır: "hakikat güzelliktir, güzellik de hakikat budur bilip bileceğin yeryüzünde, bilmen gereken de" ( aşağı yukarı) mesaj da budur zaten: hakikate sahip çıkmak, onu üstlenmek, daha doğrusu onu hiçbir koşulda satmamak. çünkü sattığınız anda para ruhunuzu kemirir, köşeye sıkıştırır, bedelini ödetmeden de bırakmaz. mutlaka yozlaştırır ve çürütür. olayı özetleyelim: entelektüel dünyaca tanınan bir ailenin oğulları da genç yaşında profesör olmuş iyi bir üniversitede akademisyendir. babasının onur kaynağıdır. bu sıralarda gündelik hayata yeni bir teknoloji dahil olur: “televizyon” baba eski değerlerin temsilcisi olarak muhafazar bir tutumla reddeder bu değişimi. evlat ise cazibesine kapılır. bir bilgi yarışmasına çıkmaya karar verir. adı yirmi bir olan yarışma programını hazırlayan iki adam onu medya için epey kullanışlı bulur reyting için. sorun/ soru şu: “sana programdan önce soruların yanıtlarını versek öyle çıkıp yarışsan olur mu?” bu soru adamımız charles van doren'i önce felaket rahatsız eder. medya düzeninin içine atılan ilk adımda daha sahtekarlık kendini gösterir. yarışmada şike yapılıyor ve yarışı sürekli olarak kazananlar da iş birliği içindedir. önce "kant bu durumda nasıl bir karar alırdı?” diye düşünür ve hayır, der yanıtları vermeyin. yarışmayı ise kabul eder, fakat çok geçmeden ikna olur ve kendini kandırmaya başlar yanlış bir şey yapmadığına dair. peki, bu denli açık bir durumda dahi ustelik egitimli kant'tan falan haberdar olan kişinin kafası nasıl karışıp da evet der, kendini ikna eder önce buna bakalım: kendi zamanında zeki olmak çalışmak şaşı olmak gibi itici bir şeyken şimdi televizyonda kazanan bir entelektüel olarak amerikan halkına model oluyordur ve bu sayede çocuklar gençler eğitime müthiş ilgi duyuyordur. hatta hakkında bir kitap dahi çıkmış dergiye kapak olmuştur. o halde iyi bir şey yaptı.. ( yersen) çok çalışmış kariyer yapmıştır öğretmenlikten aldığı üç kuruştan daha fazlasını hak ediyordur. haliyle zaten hakkı olanı alıyordur. ( yersen) babasıyla doğum günündeki edebi alıntılarda atışırken kendini savunma refleksinde açığa çıkar: oğul: "muhteşem bir iyilik için önemsiz yanlışlar yapılabilir." der örneğin. babasının "bazıları günahla yükselir, bazıları erdemle batar." sözlerine karşılık "çaresiz olmayan şeyler saygı gerektirmeyenlerdir. yapılan yapılmıştır." der. baba ise erdemli kalmanın, doğru kararlar verme zorluğunu karşısında insanın zayıflığına dair farkındalığıyla uyarır gibidir: "insanın yapmaya çalıştığı, insanın yaptığı, her gün yaptığı, yaparken ne yaptığını bilmediği.." yani bu kadar emin olma yaptığından, yaparken ne yaptığını bile yeterince bilmiyor olabilirsin. ya da sartre’dan alırsak adlandırmadıkça masum sanırsın kendini ey oğulcuğum.. dikkat. oğul ise ısrar etmektedir, babanın devri geçmiştir, yaşlıdır günümüzden bihaberdir, sözleri ancak: "önemsiz gürültü patırtı"dır. yarışmadan kazandığı para dudak uçlatır, herkes çok şaşırır ve yine oğul tepki gösterir: "baba o para gökten zembille inmedi. onun için çalıştım." [baba: “çalışmak mı???” error] ayrıca vicdanını rahatlatmak için soruları verin cevapları ben bulayım gibi salakça yollara sapar. salakça diyorum çünkü buradaki ikilemde evet ve hayır epey keskin, olacaksam da daha az sahtekar olayım mantığı budalalık. bazı şeyler ya öyledir ya da böyle. derken eski yarışmacı dava eder programı ve iyi eğitimli bir hukukçu farklı eyaletten çıkıp gelerek araştırmaya başlar olayın iç yüzünü. bu hukukçu arkadaş adamımızla aynı yaşlarda eğitimli "ortak bir dil" kurabileceği biridir ki zaten bir süre beraber takılırlar. entelektüel ailesine ve kendisine saygı da duyan birisidir. şikeye karışmışsa bile kariyerini kötü etkilememesi için adamın uzak durmasını söyler. ki gerçekte hukukçu da müthiş keskin değerleri olan adalete hakikate bağlı olan birisi olmasına rağmen burada zayıflık gösterir ve eşi ile de fena bir tartışma konusu olur bu tavrı. çünkü eşine göre entelektüel adamımız olayın merkezindedir, kayırılmamalıdır. eski yarışmacının yanıtları bana da verdiler diyerek avukat goodwin'e itiraf ettiği sırada eşi duyar. kadın o ana kadar ona hayranlık duyarken kalkıp gider. ve aralarında müthiş bir diyalog geçer: "yanıtları aldığını söylememiştin. bu sahtekarlık." "babam ne derdi biliyor musun? çok çalışırsan başarırsın. bu dürüst müydü?" burada düğümlenen bir diğer sorun ile yüz yüze geliriz öteki ahlaki ikilemi çözemeden: sistemin kendisi doğduğumuzdan itibaren bizi yalanlarla büyütüyor ve kandırıyorsa buna ailemizi öğretmenlerimizi herkesi de suç ortağı kılıyorsa hakikat ile karşı karşıya geldiğimizde tokatı yiyorsak böylesi bir toplumda dürüst kalmanın anlamı nedir? sahtekar bir toplumda "oyunu kurallarına göre oynamanın" ne sakıncası olabilir? yani eski yarışmacının tutumu ve deger algısını şekillendiren de televizyon ile uzlaşmak ondan koparabileceği kadarını koparmak olur. *** poker masasında avukat goodwin ve entelektüel beyefendimiz doren ahbaplığını sürdürürken yine bazı özenle seçilmiş diyaloglar serpiştirilir: "vergiler organize hırsızlıktan başka bir şey değil." "`vergi hırsızlıktır` proudhon'un kitabında yazıyordu." "gerçeğin bir fiyatı vardır. her şeyin bir fiyatı vardır." sistemin/ sermayenin sahtekarlığına onun koruyucu ve sürdürücüsü devlet mekanizması da nasibini alır. verginin hırsızlık oluşu devletin de bu sahtekarlık mekanizmanın bir parçası dişlisi olduğunu ifşa etmektedir. ve yine hakikat meselesi.. hakikatin dahi parayla mübadele edilebilecek şeylerden biri oluşu. avukatımız yılgınlık göstermez niyeti kesinlikle sermaye sahiplerinin/ televizyon ve medya patronlarının suçlarını bastırmak ve onlara hak ettikleri cezaları vermek dize getirmektir. programın en tepesine dek gider ve mahkemeye zorlar: "nbc'nin başkanıyım 21'in günlük operasyonlarını takip etmem." "enright'ı kıstırdım. yani sizi de efendim." "sahi mi? öyleyse terleyen neden sensin?" off, burası gerçekten felaket. büyük patron kayıtsız kaygısız ve son derece rahattır. o en tepededir hiçbir mesele onu huzurundan edemezliğini farkındadır. evet, olaylar boka sarmıştır. benim hiçbir şeyden haberim yok böyle küçük olaylarla ilgilenmem diyen büyük patron tabii ki en ufak olaylara dahi karışıp müdahale etmekte yönlendirmektedir filmin başlangıcında yarışmacı reyting kazandırmıyor onu değiştirin emri vermesi gibi. bu kez avukatın olayların dışında kal lütfen bir halt yedinse bile dediği entelektüel adamımızı ziyaret eder patron bir basın açıklaması yaparak yarışmayı akla, savun der. adamımız yok artık dostum beni karıştırma tavırlarına geçse de patron bu erdemli değer sahibi ayaklarını geç kendini sattın çoktan bize der bakışları ile. ve şu sorusu ile: "sana çok iyi davranmadık mı? içimizden biriymişsin gibi davranmadık mı?" hahhah. acayip aşağılayıcı. gerçekten de iyiliğe sormuşlar nereden geliyorsun ananı siktim oradan, atasözünde olduğu gibi çok iyi davrandılar. ve tüm değerlerini/ kişiliğini özsaygısını da sikmiş olarak. adamımız dolarları harcarken yerken iyiydi mecbur gidip basın açıklaması yapacağız diye düşünerek gider yalanlar şikeyi. ve haliyle boka sarıp mahkemeye çağrılır. bu sırada entelektüel baba hala üniversitede derslerine hevesle devam etmektedir. dersin konusu özenle seçilmiştir: "don kişot hayattır. ... şövalye olmak istiyorsan şövalye gibi davran." don kişotluk. toplumda alay konusu olurken dahi kendi değerlerin için mücadele etmeye devam etmek fikri.. yani nasıl olmak istediğimize dair bir fikrimiz varsa bu koşullardan sermayeden toplumdan paradan itibardan bağımsız biçimde tamamen olmak istediğimiz kişi gibi davranıp edimde bulunarak bunu sağlamak gerçekleştirmek mümkün, demek oluyor. evet, mahkeme görülür. avukatın umduğu gibi değil ama: goodwin: "ben televizyonu suçlayacağımızı sanıyordum. gidişata bakılırsa televizyon bizi alt edecek." çünkü ceza sermaye sahiplerine değil küçük adamlarına kesilir. zaten programı hazırlayan da sistemin nasıl döndüğünü biliyordur. patronu suçlamak budalacadır, sistem dışı kalmaktır. cezayı üstlen ve geri dönüp daha çok kazan. ki zaten filmin sonundan hapisten çıkınca tv de çok para kazandığını öğreniriz. programı hazırlayan ile mahkemedeki diyalogu epey ilginç. yine sistemin desteklediği faydacılık felsefesi'nin ucube mantığı burada da düşünme biçimi olarak iş görüyor. herkesin keyfi yerindeyse bir yerde bir sahtekarlığın yapılmış olması neden sorun olsun ki? bırakınız yapsınlar etsinler kazansınlar. ve tabii sona bıraktığım adamımızın mahkemedeki itiraf metni, başlangıçta mahkemede övülür çok içten bir itiraf sunduğu için. fakat bu da bir tehlike. çünkü çok içten pişman olduğumuzda dahi sistem kolayca bizi yüceltip sonuçlarından azade kılarak değişmemizi engelleyebilir. yanlışlarımız hatalarımız parlatılmamalıdır. hak ettikleri muameleyi görmelidirler, kendimizden utanmak hissini çekip almalarına izin vermemeliyiz bir anlamda deneyim elde etmek değişmek istiyorsak. bedelini ödemeliyiz. ve tabii güzel olmak istiyorsak. çünkü başa dönecek olursak, yeryüzündeki tek hakikat güzelliktir tek güzellik de hakikate sadakat.

prafheimas 5 months ago

Hayallerim, Aşkım ve Sen

Atıf Yılmaz

5 Gönderi

atıf yılmaz'ın gözü, ümit ünal'ın üslubu, müşfik kenter'in sesi türkan şoray'ın ta kendisi.. güzel olan her şey bir araya gelmiş, film boyunca ruhum bir ipte asılı incecik bir çarşaf gibi usul usul uçuştu keyifle. erkeğin büyüme olgunlaşma toplumsallaşma süreci hep…devamı

prafheimas 6 months ago

Anne!

Darren Aronofsky

93 Gönderi

Spoiler içeriyor filmi ataerkil dinler tarihinin iki saatlik karikatürize edilmiş bir ifşası gibi seyrettim. beş bin yıllık eril dile hapsolan kadın da doğa da özne ve muhatap değil tersine erkeğin erkekle neredeyse erotik ilişkisinde salt bir araç alet edavat, arzu nesnesi, koşulsuz…devamı

prafheimas 6 months ago

Kuşların Felsefesi

Elise Rousseau

2 Gönderi

son günlerde saçlarım çok dökülüyor, kime bahsetsem benim de öyle, mevsim geçişinden falan diyor. pek ikna olmadım, ilk kez böylesini yaşıyorum çünkü. kuşların felsefesi, "kendindeki kırılganlığı kabul etmek" adlı daha ilk bölümünde bu tür süreçleri, tıpkı kuşların kendi köşesinde birkaç…devamı

prafheimas 8 months ago

Yaşamak

Cahit Zarifoğlu

9 Gönderi

"önce sana sorayım, güzel bir masalımız var sizlere. söyle kimler olsun istersin masalımızda, düzenli bir aile ya da sıcak yuvalarında kuşlar mı yoksa perili ağaçlar, insanüstü güçler mi? ay ışığı bulunsun isterim. güzeel, başka? ay ışığı bulunsun isterim. bunu söylemiştin,…devamı

prafheimas 8 months ago

Aşka Övgü

Alain Badiou, Nicolas Truong

2 Gönderi

niçin aşkı övelim ki? kuşkucuların dediği gibi aşk sadece bir yanılsama yanlış anlama ise doğrudan cinsellige yönelmek varken? romantik köktenciliğin dediği gibi bir'in dünyasında iki olmak imkansız ve aşk kaybetmek acı çekmek demekse? liberalizmin güvenli konforlu alanında kalıp ticari hukuki…devamıniçin aşkı övelim ki? kuşkucuların dediği gibi aşk sadece bir yanılsama yanlış anlama ise doğrudan cinsellige yönelmek varken? romantik köktenciliğin dediği gibi bir'in dünyasında iki olmak imkansız ve aşk kaybetmek acı çekmek demekse? liberalizmin güvenli konforlu alanında kalıp ticari hukuki bir sözleşme yapar gibi tanışma sitelerinde kendi zevkimize uygun eşleşmeler ile risksiz tehlikesiz tatminler yaşamak ve kendi işimize bakmak varken? ya da en iyisi hem evlenip biriyle süremi olan uzun bir ilişkinin güvenli bağrında kalıp bir yandan da ufak kaçamaklar ile türlü geçici hazlar elde etmenin keyfi varken? güvensiz koşullarda esnek ekonomide her an işten çıkma tehlikesiyle karşı karşıya iken bir de aşık olup belamızı bulalım? yaşamak yeterince yük değil mi bir de aşka inanıp yük edelim? öncelikle badiou'ya göre aşk hala önemli. çünkü kültür üretiminde sanatta söylemde hala onu merak ediyoruz. herkesin ilgisini çekiyor. herkesin bir şekilde dikkat kesilip hoşlandığı bir şey ise aşk demek ki onda evrensel bir gerçeklik payı ve potansiyeli var. aşk bizi evrensel bir güzel kavramına götürür. öteki ile temas etmeyi köprü kurmayı sağlar. çünkü; *aşk sınırları, toplumsal durumları hiçe sayan öznel bir güçtür. * aşk yaşama yoğunluk ve anlam kazandıran ortak bir zevktir. * aşk aynının yinelenmenin sıradanın cehennem fasit döngüsunde yenilik, risk, serüven ve gerçek bir deneyim imkanıdır. her karşılaşmada aşkın sürprizleri bize bir şey öğretir. bizi değiştirir ve geliştirir. öteki aracılığıyla kendimizi hem tanır hem aşarız. * iki kişilik bir sahnede bir dünya kurma girişimi olarak varoluşsal bir öneri geliştirmeye zorlar bizi. her tür engeli aşarak kronolojik bir zamanı ve gündeliği delerek yeni bir zamansallık deneyimi yaşatır, sonsuzla temas edilen yeni bir dunya yaratma arzusu uyandırır. farkı özümseyip yaratıcı kılma imkanı verir. * rakipler ve düşmanlar kıskançlıklar onun tanımına girmez üstelik. aşkın en büyük sorunu kendi bencilliğimize karşı kendi dünya anlayışımızı dayatmaya karşı direnme gücümüzdür. * aşk oteki'ne diz çökmek değil bir olanaksızlığın aşılmasıdır. her tür düzene aileye erke yasaya karşı çıkarsızca emek vererek birleşmek değişmek inatla yinelemek farka güven durarak biricik olanı yaşatmanın en anlamı direniş mihengidir. ozetle başkaları cehennem olabilir eğer ki kendimizle ve ötekiyle gerçek bir deneyim ve ortaklık içinde nadir bir deneyim olan aşk duygusu ile bağ kuramıyorsak. aşkı yaşamı yeniden icat edemiyorsak, bir'in baskısına boyun eğiyorsak. yalnız ve kuşku içinde ötekileri araçsallaştırıyorsak. tek cennet ise yeryüzünde bana mutluluk kaynağı olan öteki ile var olmaktır. aşk övgüye değerse, yeryüzü ve varoluş övgüye değerdir, gerçek övgüye değerdir. ötekiler cennet ve dünya evimizdir aşk icat edilebildiğinde.

prafheimas 9 months ago

Gerçek Yaşam

Alain Badiou

1 Gönderi

keşke on sekiz yaşındayken okusaydım bu denli hırpalanmazdım dediğim kitap. badiou ne müthiş bir insan. kısacık bir metinde günümüz toplumunda piyasa din yasa dolayımından geçmişten şimdiye nasıl yol aldığımızı o kadar güzel ve sade bir dille anlatıyor ki oturup herkesi…devamı