Raf Yorumu: Miss Rainbow (@missrainbow)

Spoiler içeriyor Amerikalı Abby erkek arkadaşı Ethan’ın peşinden Japonya’ya gider ve orada bir şirkette masa başı çalışmaya başlar. Fakat Japonya’ya geldikten iki hafta sonra Ethan kendi işi için Tokyo’dan Osaka’ya geçer ve aslında Abby’nin yanına gelmesine hiç de sevinmediğini söyler. Abby’e karşı…devamıAmerikalı Abby erkek arkadaşı Ethan’ın peşinden Japonya’ya gider ve orada bir şirkette masa başı çalışmaya başlar. Fakat Japonya’ya geldikten iki hafta sonra Ethan kendi işi için Tokyo’dan Osaka’ya geçer ve aslında Abby’nin yanına gelmesine hiç de sevinmediğini söyler. Abby’e karşı ciddi hisleri olmadığını ima edip onu terk eder. Terk edilen Abby depresyona girer. Üstelik üniversiteden iyi bir puanla mezun olalı 4 yıl olduğu halde yapmak istediği şeyi de bulamamıştır. Kaybolmuş hisseden genç kadın fırtınalı bir gecede evinin karşısında bir ramen restoranı görür. Bu küçük restoran ona büyülü görünür. Ve içeri girip rameni tattığında da büyüsünü fark eder. Bu şefin yaptığı ramen insanları güldürüp mutlu edebiliyordur. Abby Amerika’ya dönüş planını iptal eder ve bu inatçı şefin yanında ondan ramen yapmayı öğrenmeye çalışır. O da insanları güldürmek,mutlu etmek ister. Fakat kalbinde karmaşa olan tek kişi Abby değildir. Şef Maezumi de kendi içinde bir şeyler yaşamaktadır. Maezumi’nin iyi bir sensei olması ve Abby’nin de iyi bir öğrenci olması için ikisinin de kalplerindeki kırıklıklara son vermeleri gerekmektedir. Böylece aynı dili konuşmadıkları halde dinginleşen kalpler birbirini anlayacak ve Abby ramenin ruhunu öğrenecektir. Küçükken dahi bu filmin kapağını çok görürdüm ama hiç seyretmemiştim. İyiki bu yaşta izlemişim çünkü o zaman anlayamazdım muhtemelen. Film mükemmel değil ama sevdiğim birkaç yanı oldu. Sevdiğim şey filmin Amerikalıların Asya’da çektiği filmler gibi Amerika tarzı kokmaması. (Oysa kapak öyleymiş gibi görünüyor,değil mi?) Film birçok yanıyla bildiğiniz tipik bir Japon filmi gibiydi. Tek fark bu hikayeye Brittany’nin eklenmesi gibi. Ve bence o da hiç sırıtmamış. Olması gerektiği gibi olmuş. Mahalleli çok tatlıydı. Kızı çok güzel aralarına aldılar. Bunun dışında Japon kültürü güzel yansıtılmış. Toshi karakteriyle de beyaz yakalı, Japon bir adamın ondan yaşaması beklenen sıkıcı hayat anlatılmış. Canım Brittany. Uptown Girls küçüklüğümün filmlerindendir. Brittany de küçüklüğümün bir parçası olmuştur yani. Bu kadar genç yaşta büyük bir ihtimalle Hollywood’un acımasız güzellik standartları yüzünden ölüyor Brittany. Ve Ramen Girl de son işlerinden biri. Yalan söylemeyeceğim filmi izlerken sık sık Brittany için gözlerim doldu. Çok erken gitti. Belki bir avuntu ama onu tekrar görebilmek için elimizde hiç değilse bu filmler var. Bu kadar duygusallık yeter. Ben filmi beğendim.