Raf Yorumu: insanlığımı yitirdim (@carpediem)

🌟10/10🌟 "𝗩𝗲 𝗸𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗲 𝘀𝗼𝗿𝘂𝘆𝗼𝗿𝘀𝘂𝗻: 𝗡𝗲𝗿𝗲𝗱𝗲 𝗵𝗮𝘆𝗮𝗹𝗹𝗲𝗿𝗶𝗻? 𝗩𝗲 𝗯𝗮𝘀̧𝛊𝗻𝛊 𝘀𝗮𝗹𝗹𝛊𝘆𝗼𝗿,𝘀̧𝗼̄𝘆𝗹𝗲 𝗱𝗶𝘆𝗼𝗿: 𝗬𝛊𝗹𝗹𝗮𝗿 𝗻𝗲 𝗰̧𝗮𝗯𝘂𝗸 𝗴𝗲𝗰̧𝗶𝘆𝗼𝗿! 𝗩𝗲 𝘆𝗶𝗻𝗲 𝘀𝗼𝗿𝘂𝘆𝗼𝗿 𝗸𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗲: 𝗡𝗲 𝘆𝗮𝗽𝘁𝛊𝗻 𝗯𝘂𝗻𝗰𝗮 𝘆𝛊𝗹𝛊?𝗘𝗻 𝗶𝘆𝗶 𝘇𝗮𝗺𝗮𝗻𝗹𝗮𝗿𝛊𝗻𝛊 𝗻𝗲𝗿𝗲𝘆𝗲 𝘀𝗮𝗸𝗹𝗮𝗱𝛊𝗻? 𝗬𝗮𝘀̧𝗮𝗱𝛊𝗻 𝗺𝛊 𝘆𝗮𝘀̧𝗮𝗺𝗮𝗱𝛊𝗻 𝗺𝛊?" (𝑪𝒂𝒏 𝒚𝒂𝒚𝜾𝒏𝒍𝒂𝒓𝜾, 𝒓𝒆𝒔𝒊𝒎𝒍𝒊 𝒃𝒂𝒔𝒌𝜾, 𝒔𝒂𝒚𝒇𝒂 57) 𝐆𝐞𝐥𝐞𝐥𝐢𝐦 𝐊𝐢𝐭𝐚𝐛𝐚 (özet niteliğinde…devamı🌟10/10🌟 "𝗩𝗲 𝗸𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗲 𝘀𝗼𝗿𝘂𝘆𝗼𝗿𝘀𝘂𝗻: 𝗡𝗲𝗿𝗲𝗱𝗲 𝗵𝗮𝘆𝗮𝗹𝗹𝗲𝗿𝗶𝗻? 𝗩𝗲 𝗯𝗮𝘀̧𝛊𝗻𝛊 𝘀𝗮𝗹𝗹𝛊𝘆𝗼𝗿,𝘀̧𝗼̄𝘆𝗹𝗲 𝗱𝗶𝘆𝗼𝗿: 𝗬𝛊𝗹𝗹𝗮𝗿 𝗻𝗲 𝗰̧𝗮𝗯𝘂𝗸 𝗴𝗲𝗰̧𝗶𝘆𝗼𝗿! 𝗩𝗲 𝘆𝗶𝗻𝗲 𝘀𝗼𝗿𝘂𝘆𝗼𝗿 𝗸𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗲: 𝗡𝗲 𝘆𝗮𝗽𝘁𝛊𝗻 𝗯𝘂𝗻𝗰𝗮 𝘆𝛊𝗹𝛊?𝗘𝗻 𝗶𝘆𝗶 𝘇𝗮𝗺𝗮𝗻𝗹𝗮𝗿𝛊𝗻𝛊 𝗻𝗲𝗿𝗲𝘆𝗲 𝘀𝗮𝗸𝗹𝗮𝗱𝛊𝗻? 𝗬𝗮𝘀̧𝗮𝗱𝛊𝗻 𝗺𝛊 𝘆𝗮𝘀̧𝗮𝗺𝗮𝗱𝛊𝗻 𝗺𝛊?" (𝑪𝒂𝒏 𝒚𝒂𝒚𝜾𝒏𝒍𝒂𝒓𝜾, 𝒓𝒆𝒔𝒊𝒎𝒍𝒊 𝒃𝒂𝒔𝒌𝜾, 𝒔𝒂𝒚𝒇𝒂 57) 𝐆𝐞𝐥𝐞𝐥𝐢𝐦 𝐊𝐢𝐭𝐚𝐛𝐚 (özet niteliğinde olmaktan ziyade kitabın olay örgüsünü,neredeyse her sahneyi yazdım) 𝐘𝐚𝐥𝐧𝛊𝐳 𝐇𝐚𝐲𝐚𝐥𝐩𝐞𝐫𝐞𝐬𝐭 Ana karakterin adını bilmiyoruz kendisini hayalperst olarak adlandırıyor.çünkü bunun sebebi sürekli hayal dünyasında yaşıyor olması hayal dünyasındaki insanlarla konuşuyor ve gerçek hayatta konuşamadığı herhangi bir kadınla iletişime geçiyor kendi dünyasında ve burda o kadar benimsediği bir kadın oluyo ve ona aşık oluyor. Zihinin yaratmış olduğu arkadaşları vs var dışarı çıktığı zamanlarda insanlarla muhatap olmak yerine cansız şeylerle iletişim kuruyor zihnindekilerle beraber. Bir gün akşam bir sokağa çıkıyor ve yolda giderken bir kadın görüyor ve zihninde yarattığı kadın bu diyor ve peşine takılan rahatsız eden bir adam olduğunu görüyor ve kadının hemen koluna girip o durumdan onu kurtarıyor ve böylelikle tanışmaları başlamış oluyo birlikte kadını eve bırakmak için yola koyuluyolar kadın teşekkür filan ediyor kurtardığı için.Daha sonraki diyaloglarda hayalperest karakterimiz biz şuan bu anı yaşadık sen unutacaksın ama ben bunu hep zihnimde canladırıcam aylar yıllar geçse bile bu ortama uğruycam ve yarın gecede yine diyor kadında bu durumu garipsiyor yarın gece öyleyse bende gelicem ama sakın bana aşık olma arkadaşça bak tarzında konuşup vedalaşıp gidiyolar. 2.gece ana karakterimiz kendisinin yalnızlığını uzunca anlatıyor daha sonra nasenka kendinden bahsedince onun bir sevdiğinin olduğunun ve bu sevdiği kişinin kör ninesiyle beraber yaşamış olduğu evin üst katında yaşayan bir adam olduğunu öğreniyoruz ve ortama derin bir sessizlik çöküyor son konuşmadan sonra. Nasenka ve onun sevdiği kişinin de 1 yıl önceden ayarlamış olduğu yer bizim ana karakterimizle buluştugu yer... işte nasenkanin sevdiği kişi gelmeyince ana karakter mektup yaz ona diyor. Fakat nasenka mektup yazamadığı için ana karakterimizden istiyor bunu evet deliler gibi asik olduğu kızın sevdiğine yazıyor mektubu... Daha sonra mektup cevaplanmıyor kız gelmeyeceğini anlıyor (diğer gecelerde yaşanıyo bu olay) ana karakterimiz aşkını sonunda söylüyor nasenkaya "söylemek zorunda hissediyorum artık sana aşığım sen ne yaparsan yap aşığım" diyor. Nasenkada sevdiği kişinin gelmeyeceğini bildiği için benimde sana karşı sevgim var belki aşka dönüsebilir diye onu onaylıyor ve aşık olduğum kiracıya karşı hislerimde zamanla gecicekdir buna eminim diyor.Ve teklifini kabul ediyor. Bunlar evin yoluna koyuluyor ve evin oraya varıcakken tam karşıdan bir adam görünüyor nasenka koşarak ona sarılıyor ve geri gelip asıl karakteri öpüp geri gidiyor ve hayalperestimiz yine yanlız kalıyor.(Aklım almıyor nasenkanın yapmış olduğuna en sevmediğim karakterler listesine girmiş bulundu şuan.) Mahvolan ana karakterimiz ertesi sabah yani 4 geceden sonraki sabah nasenkadan mektup alıyor ne olur beni suçlamayın sizi çok seviyorum tanrım elimden gelse ikinizi birden sevseydim her zaman arkadasim kardeşim olucaksın falan filan)tarzında bir mektupla hikayemiz bitmiş oluyo ve bizde bitmiş oluyoruz. (𝑦𝑎𝑧𝑚𝚤𝑠̧ 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑚 𝑠𝑎𝑎𝑡 𝑖𝑡𝑖𝑏𝑎𝑟𝑖𝑦𝑙𝑒 𝑣𝑒 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑏𝚤𝑛 𝑢̈𝑧𝑒𝑟𝑖𝑚𝑑𝑒 𝑏𝚤𝑟𝑎𝑘𝑡𝚤𝑔̆𝚤 𝑒𝑡𝑘𝑖𝑦𝑙𝑒 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑛 𝑜̈𝑛𝑐𝑒 𝑎𝑛𝑙𝑎𝑡𝑚𝑎𝑘 𝑖𝑠𝑡𝑒𝑑𝑖𝑔̆𝑖𝑚 𝑖𝑐̧𝑖𝑛 𝑏𝑜𝑙𝑐𝑎 𝑦𝑎𝑧𝚤𝑚 𝑦𝑎𝑛𝑙𝚤𝑠̧𝚤 𝑦𝑎𝑝𝑚𝚤𝑠̧ 𝑜𝑙𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟𝑖𝑚...) 😶‍🌫️"Harika bir geceydi, belki de sadece gençken yaşanabilen gecelerden biriydi, sevgili okur. Gök öyle yıldızlıydı, öyle aydınlıktı ki, ona bakınca insan ister istemez kendi kendine soruyordu: Böyle bir göğün altında huysuz ve kaprisli insanlar yaşıyor olabilir mi gerçekten?" (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,27) 😶‍🌫️Yürürken şarkı söylüyordum, çünkü mutlu olduğumda, ne bir arkadaşı ne iyi bir ahbabı ne de mutlu anında mutluluğunu paylaşacak kimsesi olmayan her mutlu insan gibi, durmaksızın kendi kendime bir şeyler mırıldanırım. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,32) 😶‍🌫️"Haydi, başlayın, anlatın hikayenizi." "Hikayeyi!" diye bağırdım korkarak. "Hikayeyi! Ama size kim söyledi benim bir hikayem olduğunu? Benim bir hikayem yok..." "Bir hikayeniz yoksa, nasıl yaşıyorsunuz?" diye sözümü kesti o gülerek. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,42) 😶‍🌫️Ve şimdi başka her zamankinden de iyi biliyorum, en iyi yıllarımı boşu boşuna harcadığımı! Şimdi bunu biliyorum ve bunu biliyor olmaktan da acı çekiyorum çünkü sizi bana Tanrı gönderdi, iyi yürekli meleğim, siz bana bunu söyleyin ve beni uyarın diye. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,55) 😶‍🌫️Hiçbir zaman gerçek bir yaşam yaşayamayacağım; çünkü bana öyle, bütün inceliğimi, şimdiye, gerçekliğe ait bütün duygularımı kaybetmişim gibi geliyor; çünkü, sonunda, kendi kendimi lanetlemişim; çünkü fantastik gecelerimin ardından üzerime hayal kırıklığı anları çullanıyor, ne kabus! (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,56) 😶‍🌫️Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor, şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek... (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,57) 😶‍🌫️Sonuçta hayaller de hayatta kalır! (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,57) 😶‍🌫️Sonuçta hüzünle yalnız kalır insan, tam anlamıyla yalnız ve hatta yazıklanacak bir şey bile olmaz - hiç, tam olarak hiç... Çünkü kaybolup giden her şey, her şey hiçtir, aptalca, yuvarlak sıfır, yalnızca hayaldir! (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,57) 😶‍🌫️Ama, sevinç ve mutluluk insanı ne kadar da güzel kılıyor! Kalp aşkla nasıl da kaynıyor! İnsan bütün kalbini bir başka kalbe akıtmak istiyor, her şey neşeli olsun, her şey gülsün istiyor. Ve bu sevinç ne kadar bulaşıcı! (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,71) 😶‍🌫️Beni böyle tuhaf düşünceler, böyle karanlık hisler boğar, benim için açıklanması imkansız sorular kafamda dolanıp durur ama nedense onları çözmek için ne gücüm ne isteğim vardır. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,71) 😶‍🌫️Mutsuzken, başkalarının mutsuzluğunu daha güçlü hissederiz; duygu parçalanmaz, yoğunlaşır. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,72) 😶‍🌫️Herkes gerçekte olduğundan daha katı görünmeye çalışır, sanki herkes açıkça dışa vurursa duygularıyla alay edileceğinden korkmaktadır..." (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,77) 😶‍🌫️Tanrı şahidimdir ki hiç, hatta düşüncede bile hiç ona sadakatsiz olmadım. (𝑆𝑎𝑦𝑓𝑎,87) 😶‍🌫️Ah! Nastenka, Nastenka! Bir bilseydin şimdi nasıl bir yalnızlık içindeyim! (11.07.24,03.38)