Raf Yorumu: Özgür (@henry

Yeşilçam filmlerini izlediğimde hep çocukluk anılarım depreşir, palas pandıras eskiye dönerek içimden yâd ederim o güzelim yılları.Yılmaz Güney'in efsane filmlerinden umutsuzları izlerken ne kadar güzel diyaloglarla karşılıyorum...uzun uzun tahliller yapmaya gerek yok bu sefer ve izleyecek olanları bu şahane sahne…devamıYeşilçam filmlerini izlediğimde hep çocukluk anılarım depreşir, palas pandıras eskiye dönerek içimden yâd ederim o güzelim yılları.Yılmaz Güney'in efsane filmlerinden umutsuzları izlerken ne kadar güzel diyaloglarla karşılıyorum...uzun uzun tahliller yapmaya gerek yok bu sefer ve izleyecek olanları bu şahane sahne ile başbaşa bırakıyorum... "Onu ilk gördüğüm günü hatırlıyorum... Hep bu koltukta otururdu... Aylar böyle sürüp gitti... Her gün gelen isimsiz gülleri o gönderirmiş... Artık ona iyice alışmıştım, gözlerim onu arardı. Sonra bir gün gülller gelmedi o da gelmedi... Ertesi gün ve daha ertesi gün yine yoktu... Sonraki günler güller geldi, ama o gelmedi. Ona öylesine alışmıştım ki, dayanamadım, sordum soruşturdum... Aylarca gidip gelen sessiz, sıcak bakışlı adam kimdi... İki gün sonra öğrendim, hastanedeymiş... Sırtından üç kurşunla vurmuşlar... Kimliğini öğrenince şaşırdım... Meğer bizim sessiz ve suskun adamımız İstanbul'un gayr-i meşru işlerini işleyen Fırat'mış. Hastaneye ziyaretine gittim... Sevinçten gözleri doldu. Günler sonra uslu bir çocuk çekingenliğiyle oyuna geldi... Kendisini aradığım için çok mutlu olmuş ve teşekkür etti... Ben onun hayatında devamlı kanayan 'kırmızı bir gül'müşüm. Konuştukça utanıyor, yüzü kızarıyordu... Hiç güldüğünü görmedim... Sanki yüzünde geçmişin bütün kederlerini taşıyordu... Günler geçtikçe onsuz edememeye başladım... O benim için vazgeçilmez, uzağımda yaşanamaz hale geliyordu. Bir gün beni anasına götürdü... Anası çok sevdi beni... Boynuma sarılıp ağladı; 'yavrum bu deli herife sahip çık, onu kurtarırsa sen kurtarırsın' dedi. Yaşadığı hayat her an onu benden alıp götürebilirdi... Onu kurtarmak, onu yaşatmak zorundaydım... Benim hüzünlü ve kederli sevgilim ölmemeliydi... Su testisi su yolunda kırılmamalıydı... Kollarının sıcağında bir ömrü beraber bitirmeliydik. Kırları, tahta masalı kahveleri severdi... Ömrü hapislerde geçmiş, insanların hep kötü yanlarını görmüş. Bazen ona çocuk masalları anlatırdım... Gözlerini benden ayırmaz, sessiz, uslu saatlerce dinlerdi... Bir gün bana; 'Senin masallarındaki iyi insanlar nereye gitti' dedi... 'Hala yaşarlar' dedim... 'Ben hiç görmedim' dedi..."