Raf Yorumu: kadirveseyfi (@yerdeniz)

136 sayfa uzunluğunda bir yeraltı edebiyatı. Ama yeraltı dediysem de öyle çok beklentiye girmeyin, bir apartmanın giriş katından bodrum katına kadar bir derinlik. Edebiyat dediysem de bir radyo programı kisvesi altında sunulan gündelik muhabbet yani. Kitap Reha ve Aytek adındaki…devamı136 sayfa uzunluğunda bir yeraltı edebiyatı. Ama yeraltı dediysem de öyle çok beklentiye girmeyin, bir apartmanın giriş katından bodrum katına kadar bir derinlik. Edebiyat dediysem de bir radyo programı kisvesi altında sunulan gündelik muhabbet yani. Kitap Reha ve Aytek adındaki iki kişinin bir iki sayfa uzunluğundaki diyaloglarından ibaret. Aralarındaki bu epic muhabbetler de şöyle oluyor genelde: -Abi hayat aynı mangal gibi ya... -Nasıl yani -Şişleri çevirmeyi unutursan bir tarafın yanıp kül oluyor diğer tarafınsa ateşe hasret çiğ çiğ bekliyor öyle. -Doğrudur abi mesela tuz atmazsan tatsız oluyor. -Deme... İlk okuduğunuzda cool ve ulvi gelen ama 30 saniye düşündükten sonra hiçbir anlam ifade etmediğini fark ettiğiniz tonla beylik sözü... Kitabın kapağını gördüğünüzde ''Aa Kaybedenler Kulübü değil mi bu ya?'' diyorsunuz zaten. Filmde muhabbet sahiplerinin hayatlarına ve nasıl vurdumduymaz olduklarına tanık olduğumuz için o mesajı hissedebiliyoruz ama burada hiçbir altyapı olmadan direkt muhabbete dalınca dediğim şeylerden ibaret kalıyor kitap. Bir de kitabın sonuna ''İTİRAFLAR'' başlığı altında okurların yazdığı şeyler eklenmiş birkaç sayfa. Fikir olarak gerçekten çok güzel yazarları tebrik etmek lazım ama okurlar resmen ağlama duvarı olarak kullanmış bu kısmı. İstisnasız hemen hepsi ''Beni terk ettiğin günden beri acı çekiyorum nolur geri dön.'' mesajının kendi çaplarında süslenmiş hâli. Zaten mahlaslara bakınca az çok tahmin edebiliyorsunuz yazılanları: Kalp Ağrım, xxkeşkeler, Enkazyığıntısı, Yalnızadamım... Özellikle burayı okurken o kadar utandım ki kitabı fırlatıp yatağın altına saklandım. Arabeskten o kadar nefret ediyorum ki… Sıradan bir durumu dramatize edip çok büyük acılar çekiyomuş gibi davranan üstelik bunun için de şefkat, ilgi veya taktir bekleyen insanlarla pata küte dövüşesim geliyor. Gördüğüm en ezik iş.