Raf Yorumu: . (@kierkegaard0)

Bryan Singer’ı bir anda spot ışıklarının altına yerleştiren “Olağan Şüpheliler” bir senaryo ve kurgu başyapıtı, sinema izleyicisine kurulan hınzırca bir tuzak, suç filmlerinin dokusunu tümüyle yenileme derdinde, sıradışı bir kara film denemesiydi. Tüm film pür dikkat bir seyir istiyor, buna…devamıBryan Singer’ı bir anda spot ışıklarının altına yerleştiren “Olağan Şüpheliler” bir senaryo ve kurgu başyapıtı, sinema izleyicisine kurulan hınzırca bir tuzak, suç filmlerinin dokusunu tümüyle yenileme derdinde, sıradışı bir kara film denemesiydi. Tüm film pür dikkat bir seyir istiyor, buna rağmen izleyende tekrar tekrar görme isteği uyandırıyordu. Bunun nedeni filmin her izlenişte yeni keşiflere açık olmasıydı. Aslında bütün olay Bryan Singer adlı genç yönetmenin seyircide ilk seyredişten sonra bir daha seyrettiğinde ikinci bir tat alabileceği bir film yapmak istemesinden çıkmış. Orijinal olan fikir; ilk seyredişte seyircisinin gönlünü kazanan ama sonrasında da ona ‘bir kere daha seyredip neler olduğunu tam anlamıyla görmem lazım’ dedirten bir film yapmak. Singer’ın liseyi beraber okuduğu arkadaşı senarist Christopher McQuarrie’yle birlikte yaptığı “Public Access” adlı film 1993 yılında Sundance Film Festivali’nde büyük ödül almıştı. Aynı yıl McQuarrie, “Olağan Şüpheliler” (The Usual Suspects) adlı bir senaryoya daha başlar. Hikayeyi Singer ile birlikte geliştirmişlerdir. Ama senaryonun son hali McQuarrie’ye aittir. Daha ortada yazılmış tek bir kelime yokken filmin afişi ikisinin de kafasında hazırdır. Amerikan karakollarında bulunan, tanıkların gerçek suçluyu teşhis edebilmelerini sağlamak amacıyla zanlıları dizdikleri ve Türkçe’ye ‘teşhis odası’ olarak çevirebileceğimiz ‘Line-Up’da dizili 5 adam... Altında büyük harflerle “Olağan Şüpheliler” yazar. Film, bir çatışmanın yaşandığını belli eden, limana demirli bir gemide, yüzünü görmediğimiz bir adamın, yüzünü gördüğümüz başka bir adamı vurmasıyla başlar. Film boyunca yüzü görünmeyen adamın geri dönüşler eşliğinde kim olduğunu arayacağımızı anlarız. Buraya kadar gayet klişe bir suç filmi başlangıcı gibi durmaktadır. Ama ilginç bir şekilde cinayet anını tam olarak göremediğimiz gibi, cinayet sonrası ateşe verilen geminin tam karşısında bir yere dikkatimizi çeker kamera. Karede kimse yoktur. Sadece sandıklar, ipler ve ağlar vardır. En başta anlamlandıramadığımız bir resimdir bu gördüğümüz.