Raf Yorumu: H. ⊃∪∩⪽ (@muzikhal)

Spoiler içeriyor Efsane yönetmen Akira Kurosawa ile tanışma filmi olarak ustalık eseri olan Ran filmini seçtim ve iyi ki seçmişim dedim. Film esasında sinema da çokça işlenen, çok bilindik bir hikâyeyi anlatıyor fakat yönetmen koltuğunda Akira Kurosawa olunca ortaya bir başyapıt çıkmış.…devamıEfsane yönetmen Akira Kurosawa ile tanışma filmi olarak ustalık eseri olan Ran filmini seçtim ve iyi ki seçmişim dedim. Film esasında sinema da çokça işlenen, çok bilindik bir hikâyeyi anlatıyor fakat yönetmen koltuğunda Akira Kurosawa olunca ortaya bir başyapıt çıkmış. Gençliğinde çok savaş ve toprak kazanmış başarılı bir savaş lordu olan Hidetora Ichimonji'nin yaşlandığı için tahtını çocuklarına devretmek istemesi ve sonrasında yaşanan taht mücadelesini, aile trajedisini ve bir ailenin çöküşünü anlatıyor film. Güç hırsı, açgözlülük, ihanet bir kavramları etkileyici bir sinematografi, derinlikli karakterler ve harika bir teknikle birleştirip seyir zevki yüksek bir film ortaya çıkarmış efsane yönetmen. Tahtın ve gücün tek sahibi olmak için tüm rakiplerini yenmiş, onların kalelerini ele geçirmiş soylarını kurutmuş, Hidetora'nın tüm o gücü üç evladı arasında rekabet ve kavga olmadan pay edebileceğini düşünmesi yaptığı en büyük stratejik hatası galiba. Güç uğruna yapılan savaşların nihai olarak her iki tarafı da yıkıma sürüklediğini gözler önüne sermek istemiş galiba yönetmenimiz. 1985 yılında hiçbir efekt, CGI kullanmadan sadece analog yöntemlerle böylesine etkileyici sahneler çekebilmesi usta yönetmenin kalitesini öne çıkaran başka bir detay. Filmin sinematografisi çok güçlü. Oğulların renk seçimi de güzel bir sembolizm örneğiydi. Taro için sarı; iktidar ve egemenliği, Jiro için kırmızı; şiddet ve kargaşayı, Saburo için ise mavi; dürüstlük ve soğukkanlılığı simgelemiş. Savaş sahnelerini aşırı yıkıcı ve kanlı şekilde sahnelerken, yine bu savaşların arka planında güzel manzaralar izleterek yakaladığı kontrastdikkat çeken başka bir detaydı. Bir başka güzel detay ise filmin başında çok güçlü saygı duyulan Lord Hidetora'nın sürgüne uğradıktan sonra eskiden işgal ettiği kaleleri ve ilga ettiği aile fertlerini gördükçe yaşadığı pişmanlık sonucu, yavaş yavaş aklını kaybetmesi çok etkileyici bir karakter dönüşümü örneğiydi. Sinematografisi, görsel estetiği, derin mesajları, etkileyici performansları ile listemde üst sıralara yerleşen bir film oldu