Raf Yorumu: graylady (@graylady)

Spoiler içeriyor Kitaba bu hafta başladım ve aşırı doyurucu bir kitap. Toplam 25 bölümden oluşuyor ancak birbirlerinden bağımsız o yüzden karışık okuyorum. 5. Bölümden aldığım notlarımı buraya aktarıyorum. Diğer bölümlerden ilgimi çeken olursa başka gönderilerde paylaşırım diye düşündüm. 5.BÖLÜM: YENİ AŞK BİÇİMLERİNİN…devamıKitaba bu hafta başladım ve aşırı doyurucu bir kitap. Toplam 25 bölümden oluşuyor ancak birbirlerinden bağımsız o yüzden karışık okuyorum. 5. Bölümden aldığım notlarımı buraya aktarıyorum. Diğer bölümlerden ilgimi çeken olursa başka gönderilerde paylaşırım diye düşündüm. 5.BÖLÜM: YENİ AŞK BİÇİMLERİNİN İCADI Arap bedevileri zamanında en usta aşıkları idiler. Aşkı tıpkı şarabınkine benzer bir etki gibi görüp kimseye bir faydası olmadığını düşünürlerdi. Aşk anlamında bedevilerin kendilerinden esirgedikleri özgürlüğü misafirperverlik adı altında yabancılara göstermelerinin etkisiyle ülkenin akıbetini de tehlikeye atıyorlardı . M.S 622’den başlayan İslami dönem ile birlikte kadınlar kendilerini musikiye vererek aşka başka bir soluk getirdiler keza bu özgürlüklerine zeval gelmemesi adına verdikleri mücadelenin dışavurumudur. “ Kadınları şarkılardan uzak tutun çünkü şarkı zinaya davetiyedir.” Kitapta verilen örnek oldukça ilginç. Peygamberin amcasının oğlu Ali’nin torunu Sükeyne de bu özgür ruhlu kadınlardan biri imiş. Sükeyne peçe takmaz ve müzikli meclisler düzenleyip meclistekilerle şarap ya da nabid içerek eğlenirlermiş. Bu durum zamanla dini otoritelerce susturuldu ve kadınların yeri daraltıldı. Bu geçiş süreci ise oldukça karmaşık ilerliyor çünkü ‘değer yargısı’ yeniden şekilleniyor ,“hafifmeşrep belirsizlik” durumu yaşanıyor . Bu dönemde yazılan çizilenlerde de geçiş sürecinin izlerini dönemin sanatçıları ve şairlerin eserlerinde görmek mümkün. Ayrıca aşka olan bakış açıları da giderek farklı boyutlara dönüşüyordu, karşılıklı duygular yerini platonik ilişkiye bırakıyordu ve böylece aşk “gerinerek anlatılacak bir şey” haline geldi. İbn Hazım aşka başka yaklaşıyordu ve yaşamı tazelediğini ve herkese ümit bahşettiğini öne sürüyordu. Dönemin düşünürlerinin katkılarıyla, aşk, yalnızca bir duygu değil, aynı zamanda bir varoluş biçimi ve yaşamın anlamını sorgulama yolu olarak belirdi. Aşkın gözü kör olduğu için aşık olduğumuzu olduğundan farklı görüyoruz ve ona asıl olduğumuz kişiden farklı davranıyoruz. Bunu kendimizden biliyoruz. İşte İbn Hazım buna parmak basarak aşkın bir ayna gibi işlev görerek bireyin gerçek benliği ile yüzleşmesine olanak tanıdığını düşünüyordu ve aşkı salt arabesk ruhtan ayrı bir yere koyuyordu. Diğer bölümleri yorumlara bırakacağım.