Raf Yorumu: Mert Akdoğan (@mertakd)

Çağan Irmak’ın yönetmenliğini yaptığı "Babam ve Oğlum", 2005 yılında Türk sinemasının en dokunaklı yapımlarından biri olarak sinemaseverlerle buluşmuştur. Film, Türkiye’nin yakın tarihindeki politik ve toplumsal değişimlerle örülü bir aile dramını merkezine alır. 12 Eylül 1980 askeri darbesinin ardında bıraktığı derin…devamıÇağan Irmak’ın yönetmenliğini yaptığı "Babam ve Oğlum", 2005 yılında Türk sinemasının en dokunaklı yapımlarından biri olarak sinemaseverlerle buluşmuştur. Film, Türkiye’nin yakın tarihindeki politik ve toplumsal değişimlerle örülü bir aile dramını merkezine alır. 12 Eylül 1980 askeri darbesinin ardında bıraktığı derin izler, kuşak çatışmaları ve aile bağları, filmin tematik yapısında öne çıkar. Konusu: Filmin ana karakteri olan Sadık, darbe öncesinde sol görüşlü bir üniversite öğrencisiyken babası Hüseyin Efendi ile yolları ayrılır. Hüseyin Efendi, Ege’de yaşayan, geleneklerine sıkı sıkıya bağlı, otoriter bir çiftçidir. Sadık ise aile büyüklerinin karşı çıkışına rağmen gazetecilik okur ve politik olayların içine çekilir. Darbe sonrası hapis ve işkence gören Sadık, ailesinden uzaklaşır. Ancak Sadık’ın bir oğlu olur ve onun doğumu, Sadık’ı baba evine geri dönmek zorunda bırakır. Sadık, ölümcül bir hastalığa yakalandığından, oğlunu baba ocağına teslim etmek istemektedir. Filmde baba-oğul ilişkisi iki kuşak üzerinden aktarılır. Sadık ve babası Hüseyin Efendi, geleneksel ve modern değerlerin çatışmasını temsil ederken, Sadık ve küçük oğlu Deniz arasındaki bağ bu çatışmanın bir çözümü niteliğindedir. 12 Eylül darbesi, bireylerin yaşamları üzerindeki yıkıcı etkisiyle filmde önemli bir yere sahiptir. Irmak, siyasi olayların sıradan insanların hayatlarına nasıl derin yaralar açtığını incelikli bir şekilde işler. Aile bağları ve sevgi, filmdeki en güçlü temalardan biridir. Sadık’ın, babasıyla arasındaki kırgınlıklara rağmen oğlunu ona emanet etme isteği, duygusal bir derinlik katmaktadır. Hüseyin Efendi'nin torunuyla olan ilişkisi de değişim ve affetmenin simgesi haline gelir. Ege’deki köy hayatı ve çiftçilik, filmin arka planını oluşturur. Film boyunca karakterlerin ait oldukları yerle kurdukları bağ, kültürel miras ve aidiyet temalarını yansıtır. "Babam ve Oğlum", izleyiciyi gözyaşlarına boğan dokunaklı bir anlatıma sahiptir. Aile içindeki çözülmemiş sorunlar, babaların çocuklarına aktardığı değerler ve zamanla değişen ama köklerden kopmayan ilişkiler, filmin duygusal gücünü pekiştirir. Küçük Deniz’in masumiyeti ve onun gözünden yaşanan büyük acılar, izleyiciye derin bir empati hissi uyandırır. "Babam ve Oğlum", sadece bireysel bir hikaye değil, aynı zamanda Türkiye’nin yakın tarihine dair toplumsal bir belgedir. Siyasi çatışmaların bireyler üzerindeki kalıcı etkilerini ve aile bağlarının iyileştirici gücünü işleyen film, hem nostaljik hem de evrensel duygulara hitap eder. Bu yüzden, kuşaklar boyu iz bırakmış bir film olarak kabul edilir.