Raf Yorumu: ... (@promise)

• Söylenecek çok şeyin olduğunu düşündüğüm bir film. Çizim ve atmosfer unsurlarından başlayayım. • Çizimi bahsedilen şeylere göre yumuşak ve sadeydi. Sanki bu yumuşak, sadelik ve çizgi film tarzıyla olanları soğuruyormuş gibi ama bana karakterler dışında ki şeylerin keskin bir…devamı• Söylenecek çok şeyin olduğunu düşündüğüm bir film. Çizim ve atmosfer unsurlarından başlayayım. • Çizimi bahsedilen şeylere göre yumuşak ve sadeydi. Sanki bu yumuşak, sadelik ve çizgi film tarzıyla olanları soğuruyormuş gibi ama bana karakterler dışında ki şeylerin keskin bir şekilde çizilmiş olması yalnızlığı ve işin ciddiyetini hatırlattı. • Atmosferi sanki bir anda herkesin gülüp eğleneceği bir çizgi film havası var. Birşey olmamış gibi gülebilirler sanki ama öyle bir atmosferi var ki birşey onları engelliyor ve izleyicisi olarak ne olduğunu anlayamadım doğrusu. Duygular bence iyi yerleştirilmiş, hem de çok iyi. • Bence filmde diğer çocuklarında travmalarıyla alakalı küçük olsa da birkaç sahne görseydik daha anlamlı olabilir ve anlatmak istediğini daha iyi anlatabilirdi diye düşünüyorum. • Konusu hakkında not alırken her bölümüyle alakalı birşey yazmışım ama hepsini tek tek açıklayamayacağım için hepsini bir başlık altında toplayacak ve hem ayrıntılı hem de genel düşüncemi belirtmiş olacağım. • Ebeveyn olmak üzerinden gideceğim. Film ebeveyn olmak ne değildir çok iyi anlatıyor. Ebeveyn olmak; içki içmek, bazen eğlenceli vakit geçirmek, yalnızca patates püresini güzel yapabilmek, uyuşturucu kullandığı için fiziksel ihtiyaçları karşılayamamak, sırf çocuğu için hırsızlık yapmak, aşk-cinayet-intihar üçlüsü ve çocuğunu bir cinsel obje olarak görmek değildir. • Filmde bazı yetişkinlerin düşüncesine göre - sadece birinin - çocukların iradesi yoktur. Çocukların istediklerini şeyler ve düşünceleri önemli değildir. Çocuklar, ebeveynlere aittir. Ebeveynler çocuklara istediğini yapabilirler. • Yetişkinlerin bir kadını sırf Afrikalı diye ırkçılık yapıp sınır dışı etmeleri ancak o kadının çocuğunun gönderildiği yetimhanede ırkçılık görmemesi çocukların ne kadar kötü düşüncesiz olduğunu gösterir. Çocuklar yetişkinlerden daha iyi empati yapabiliyorsa bu dünya da kim kimi nasıl anlasın? • Yetişkinler kendi hırsları ve istekleri sebebiyle doğmadan önce istediği herşeyi yerine getireceklerine söz verdikleri çocuklarını 9-10 yaşlarında hiç yapmayacağım dediği şeyleri yapıp, en kötü travmayı yaşatıp terk etmeyi nereden öğrendiler? Fiziksel özellikler, fiziksel ihtiyaçlar, kişilikler ve kişisel tercihler bir insanı özellikle bir çocuğu travmadan sonra terk etmek için bir sebep değildir. • Ebeveyn olmanın aksine çocuk olmak; rakipsiz, hırssız, düşüncesiz, masum, çıkarsız iyilik yapmak, hissetmek ve eğlenmektir. Ebeveynlerde bir zamanlar çocukken ebeveyn olduklarında nasıl oluyor da bir zamanlar kendilerinin de bir çocuk olduğunu ve anne - babalarından bekledikleri şeyleri şimdi çocuklarına göstermeleri gerektiğini anlayamıyorlar? • Tamam ebeveyn olmak zordur ama bir de gelin o işi çocuklara sorun. :/