Raf Yorumu: Rauda (@msrauda)

Spoiler içeriyor Devasa bir hüsran 🙂 Açıkçası zaten büyük bir beklentim yoktu ama bu denli duygusal bir kitabın film uyarlaması bu kadar basitleştirilmiş olmamalydı... Yönetmen ve yazar nasıl bir kafayla bu filmi bu şekilde kabul etti hiç anlamış değilim. Hani tamam; kitap…devamıDevasa bir hüsran 🙂 Açıkçası zaten büyük bir beklentim yoktu ama bu denli duygusal bir kitabın film uyarlaması bu kadar basitleştirilmiş olmamalydı... Yönetmen ve yazar nasıl bir kafayla bu filmi bu şekilde kabul etti hiç anlamış değilim. Hani tamam; kitap ve film bambaşka şeyler, illaki farklılık olacak ama uğraşmak istemediklerinden midir nedir, fazla kısmışlar sahneleri. Çok önemli detay/olaylar atlanıp diğer sahneleri de kitaptaki klasik birkaç cümleyle resmen baştan savmışlar. Örnek olarak: Ryle kitabın başında şıp diye Lily'e aşık olmuyordu, tanıştıkları geceki tutkusu yarım kalmıştı ve tekrar karşılaştıkça bu 'aşk'a (?) dönmüştü. Gerek geçmişi, gerek kişiliği sebebiyle ilişkiye dair çekinceleri vardı. Filmde buna azıcık bile yer verilmemişti, ikisi de resmen bir iki takılıp yatağa giren iki kişiden farksızdı. Günlükler (ve tabiki Ellen) kitapta önemli bir yer arz ediyor ve Atlas'la olan geçmişlerini detaylı anlatıyordu. Lily'nin Atlas'a yardım ederken hem çekincelerini hem de hissettiği şefkat ve... Aşk mı desem? O yoğun duyguları okurken gerçekten okuyucuya hissettiriyordu. Filmde ise çok saçma bir şekilde bir iki dakikalık sahnelere sığdırmışlardı. Lily çok da önemi yokmuş gibi Atlas'ı eve alıyor, sonra bir iki sohbetin ardından aşık oluyorlar, hop yataktalar falan... Hani Atlas hastayken Lily'nin ona baktığı o gece? Hani Boston'a gittikten sonra Lily'nin özlemi, doğum gününde tekrar gelmesi? Bahçe sahnesindeki "Birbirimize benziyoruz." cümlesinin ardından gelen "Sen ve ben." diyaloglarını bile çok görmüşler. Meşhur "Yüzmeye devam et🥹" sözünün eksikliği de cabası... Artı olarak, Ryle Lily'e ilk şiddet gösterdiğinde Lily'nin yoğun duyguları, merdiven sahnesinden sonra Emerson'dan bahsetmeleri falan filmde de aynı olmalıydı. Çünkü filmde sanki Lily aptalmış da son sahneye kadar anlamamış gibiydi. Halbuki kitapta affetmesinin en azından sebepleri vardı. Filmde Lily hamile olduğunu öğrendikten sonra Ryle'la adam akıllı konuşmadılar bile. Zaten bir baktık karnı burnunda, e o zamana kadar bunların ilişkisi ne haldeydi? Tarihlere falan da azıcık bile yer verilmemişti. Yinede en büyük eksiklik bence kitabın sonuna doğru Lily'nin annesiyle olan konuşmasıydı. Çünkü tüm kitabı adeta özetleyen o cümlelerde sadece rastgele bir karakterin değil gerçekten insanların yaşadığı duygulara ve acılara gerçekçi bir şekilde yer verilmişti. Empati kurmamanızın imkansız olduğu ve Lily'nin annesiyle ve geçmişiyle alakalı hislerindeki yanılgıyı farkettiği o sahne kesinlikle filmde de olmalıydı. Kısacası, kitap mükemmel olmasa bile içerdiği hassas konuyu yoğun duygularla aktarıp gerçekten okuyucuya bilinç kazandırırken filmdeki yavanlık hayal kırıklığıydı benim için. Normal bir film olarak bakarsak; bilemiyorum, zevklere göre değişir. Ama bir uyarlama olarak, vasattı. Elbette öznel görüşüm. 4/10