Raf Yorumu: Tarık T. (@theklaket)

BABA SİZ NE YAPTINIZ BU FİLM NE BÖYLE? Devam filmleri her zaman risklidir ve çoğu film ilki kadar güzel olmayabilir. Bunun yüzlerce örneği var ama şuan bunları sayamam. Siz ne demek istediğimi anladınız. Öncelikle bu filmi keşke sinemada izleme imkanı…devamıBABA SİZ NE YAPTINIZ BU FİLM NE BÖYLE? Devam filmleri her zaman risklidir ve çoğu film ilki kadar güzel olmayabilir. Bunun yüzlerce örneği var ama şuan bunları sayamam. Siz ne demek istediğimi anladınız. Öncelikle bu filmi keşke sinemada izleme imkanı bulsaydım ama bulamadım çünkü buradaki sinemaya gelmemişti. İlkini çok severim ama bu film ilkini şahsen fazlasıyla geçti. Kolay gerilen veya korkan biri değilim amaa bu filmi izlerken bazı yerlerde gerginlikten baş ağrısı yaşadım. Özellikle bir kısım vardı filmi durdurmak durumunda kaldım ve bir sigara yaktım. Kendime mola verdim diyebilirim. Şimdi diyeceksiniz ki "abartma lan o kadar da değildir" o kadar dostum. Dabbeleri, Siccinleri yemiş yutmuş ve sinemada izlemiş bir adamım koymaz bana böyle filmler düşüncesindeyim hâlâ da öyleyim. Özetle beni korku filmleri çok zor etkiler. Smile 2 bunu başardı agacım. Bazıları yazmış yarıda kapadım sıkıcıydı vs. Başlarda evet hatta müzikalse hiç gelemem diye şüphelendim çünkü yakın zamanda bir Joker 2 travmamız var ondan çok şüpheyle yaklaştım. Yanılmışım.. Karaktere odaklanmamız ve empati yapmamız açısından harika bir düşünce olduğunu söyleyebilirim. İlkini izlediyseniz az çok konuya hakimsiniz. Bu filmde de aynı tempo üstüne koyularak devam etmiş. Skye Riley adında bir Pop Star var, 1 sene önce erkek arkadaşıyla bir kaza geçiriyor bu sebeple de sahnelerden ve müzikten uzak kalıyor. Sonrasında sahnelere geri dönmeye hazırlanırken bir sorun yaşıyor ve Doktor Lewisin evine gidiyor. O eve girdikten sonra hayatı alt üst oluyor ve asıl film buradan itibaren başlıyor hem de ne başlamak. Teknik kısımlara da değinmek istiyorum. Kamera açıları, tek planlık sekanslar, sinematografi, sahne ve mekan tasarımları, efektler ve sahne geçişleri. KUSURSUZ. Bunlara dikkat ediyorum çünkü teknik tarafına ve kurguya merakım fazladır o yüzden ayrı hoşuma gitti. Yani "Sen korku filmisin kendine gel!" diyor insan. Paraya kıymışlar ve kuruşuna kadar hak etmiş. Önceki filmdeki terapist kadın duyguyu bu kadar verememişti ama bu kadın öyle bir oynamış ki helal olsun. Naomi Scott yaşamış resmen. Kendisini ilk defa izledim ve saygı duydum. Çok başarılıydı zor bir rolün altından kalkmış. Önceki filmde Terapistimiz vardı bu filmde de Pop Star. Finale gelelim. Hiç beklemediğim bir şekilde beni şaşırtarak bitti. Muhtemelen üçüncü filmi gelecek çünkü bu finalden sonra gelmemesi saçmalık olur. Bangır bangır Smile 3 yoldayım ben diyerek bitti. Harikaydı.. En son "Longlegs" filminde bu kadar gerilmiştim. Onun sade ve ürkütücü atmosferi ayrı etkilemişti beni. Ama bu filmin de ayrı bir cazibesi vardı. İlki aklımda kaldı tabii ama bu çok daha fazlasını başardı. Belki abartıyorum ya da çok fazla gerildiğim için duygusal yaklaşıyorum bilemem ama şu anki düşüncelerim bunlar. Sadece Skye'nin evde dansçılarıyla olan kovalamaca sahnesini izleseniz aynı fikirde oluruz diye düşünüyorum. Açız böyle korku filmlerine aç! 8 verdim.