Raf Yorumu: hilalak1 (@hilalak1)

Dünyayı anlamlandırmak içinde bulunduğumuz doğaya saygı duymak için izlenmesi gereken güzel bir yapım. Son iki bölüm boyunca heyecanım tavandı. Nasıl bitti anlamadım. Doğaya, jeolojiye merakı olanlar mutlaka izleyin derim 7/10. İzleyenler ile yorumlarda buluşalım. 👇 ~~~ÖZET-YORUM~~~ La Palma adasına Norveç’ten…devamıDünyayı anlamlandırmak içinde bulunduğumuz doğaya saygı duymak için izlenmesi gereken güzel bir yapım. Son iki bölüm boyunca heyecanım tavandı. Nasıl bitti anlamadım. Doğaya, jeolojiye merakı olanlar mutlaka izleyin derim 7/10. İzleyenler ile yorumlarda buluşalım. 👇 ~~~ÖZET-YORUM~~~ La Palma adasına Norveç’ten tatile gelen bir aileyi ele alıyor. Adada 1949’da olan deprem ve patlamadan sonra adadaki hareketlilik bitmiyor. Tsunami riski var. Tabi ki halk bunu bilmiyor. Alanında uzman jeoloji uzmanı insanlar riskin farkında halkı, yetkilileri uyarmak istiyorlar. Tıpkı cernobil’de, Titanic’te olduğu gibi ego catışmaları yüzünden milyonlarca insan canından oluyor. Bakanlık yanlış uyarı olursa insanlar boşuna ölür diyerek en son haberleri veriyor, kaostan kaçınmak istiyor. Kimse sonucunu ve ölecek insanları düşünmüyor. Aslında insanlara seçme hakkı verilmiyor. Daha sonra tsunamiye saatler kala kurtarmaya çalışıyorlar yumurta kapıya dayanınca yani. Bir tane jeolojik makale yazan bir adam yardım edebilirim diyerek bakanlığa geliyor onu da elinin tersiyle çok geç diyerek itiyorlar. Halkı kaderine mahkum ediyorlar. Fakat ailesine yardım etmek isteyen dış işleri bakanı adama şans veriyor ve iki dalganın keşistiği yeri belirleyip güvenli bölge olabilir diyerek bunu insanlara duyuruyorlar. Ve orada yüzlerce kişi bir umut diyerek gidip hayatlarını kurtarıyor. Aileye gelecek olursak otizmli bir çocuk ve eşcinsel bir kız çocuğuna sahipler. Birbirlerinden vazgecememeleri çok normal ama Sara’nın yeni tanıştığı bir kız için o karmaşada ailesini ve uçağı bırakıp gitmesi. Sonra annesinin de uçağı terk etmesi. Dışarıda kurtuluş için binlerce insanın uçak sırası beklemesi durumunda çok saçma ve beni rahatsız eden bir sahne oldu. Onun dışında her şey gerçekçiydi, oyunculuklar çok iyi olmasa da olay kendi içerisinde beni yaraladı diyebilirim. Ben olsam ne yapardım diye düşünüp durdum. Yanardağına çıkıp şarap içen iki jeologu ise Titanic’te keman çalanlara benzettim. Elinden bir şey gelmediği süreçte sadece hayatın tadını çıkarıyorsun sanırım. Tıpkı ulkemızde depreme hazırlıksız olmamız gibi her seferinde kayıplar vermemiz gibi İspanya’ da tsunami riskine rağmen tahliye edecek güce sahip değil. Sanırım insanlık olarak hep bir şeyleri eksik yapmakta üstümüze yok. Sonuç olarak son sahnede olduğu gibi “kaplumbağalar doğada bu kadar uzun süre hayatta kalabildiğine göre onlar ne yapacağını çok iyi biliyor. Sende doğayı dinle. “ Bizim de durup doğayı dinleme vaktimiz çoktan geldi de geçiyor.