Raf Yorumu: KAN KIRMIZI (@blood

Çocukken izlediğim bir bölümü hatırlıyorum: Doraemon, yani robot kedinin teknolojik bir aleti sayesinde, ana karakter olan oğlan çocuğu Nobita, bitkilerle konuşabiliyordu. Nobita, bitkilerin daha nazik ve içten olduğunu fark etti. Onlarla zaman geçirmek huzur vericiydi. Günlerden bir gün, arkadaşları Nobita'yı…devamıÇocukken izlediğim bir bölümü hatırlıyorum: Doraemon, yani robot kedinin teknolojik bir aleti sayesinde, ana karakter olan oğlan çocuğu Nobita, bitkilerle konuşabiliyordu. Nobita, bitkilerin daha nazik ve içten olduğunu fark etti. Onlarla zaman geçirmek huzur vericiydi. Günlerden bir gün, arkadaşları Nobita'yı dışarı çağırıyordu, ama dışarısı Nobita için pek de eğlenceli değildi, hatta biraz sıkıcıydı. Üstelik en son dışarı çıktığında, beyzbol maçında hata yaptığı için Nobita'nın üstüne gitmişlerdi. Sözde arkadaşları kaba ve düz tiplerdi. Dışarısı Nobita için baskı demekti. Evde, kendi dünyasında daha konforlu ve huzurluydu. Bu sebeple arkadaşlarını reddetti. Nobita özellikle bahçesindeki karahindiba ile konuşmayı seviyordu. Karahindiba'nın birçok tohumu vardı. Yakında her bir tohum rüzgarla uçacak ve farklı yerlerde büyüyecekti. Derken zamanı geldi ve güçlü bir rüzgar neredeyse tüm tohumları uçurdu. Fakat bir tanesi kalmıştı. Korktuğu için uzaklaşmak istemiyordu küçük tohum. Annesi karahindiba ise ona kendi anılarını anlattı. İlk başta kendisinin de korktuğunu ve ne yapacağını bilmediğini, yine de yaptığını ve çok zorlansa da birçok şey gördüğünü söyledi. Mesela; daha küçük bir tohum iken bir gece bir tren vagonunun üstüne konmuştu. Tren bir nehrin kenarından geçerken, ayışığında yıldızları izleme fırsatı bulmuştu. Küçük tohuma cesur olmasını çünkü buna değeceğini söyledi. Tohum, merakı ve daha fazlası arzusu ile cesaret buldu ve ilk rüzgarla gökyüzüne uçtu. Nobita, küçük tohum rüzgarla gökyüzünde kaybolurken el sallayıp ona veda etti. Ardından karahindibaya döndü, fakat son tohum da uçtuktan sonra karahindibalar yaşam döngülerini tamamlar. Yani karahindiba ölmüştü. Nobita içinde bir baskı hissetti, sanki içinde nefes alamıyormuş gibi. O gün, güneş batarken yürüyüşe çıktı. Derken birkaç çocuğun sesini duydu. Bunlar arkadaşlarıydı, beyzbol oynuyorlardı. Nobita duraksadı ve sonra gülümsedi. Yanlarına koşup, "Ben de oynayacağım!" dedi. Son Günümüzde çocuklara geri zekalı muamelesi yapan çizgi diziler var. Bu çizgi dizi güzeldi.