yalnızlık karanlığı yırtardı bir selam ile aydınlık dolabilirdi gönül hanesi ama bir selam boşluğunun ağırlığı ezerdi bin yıllık iç çekişlerimin cılız bedenini keşkeler ve neyseler arasında bir medcezirdir derdi ustam hayat için içi hayat dolu çocuklar bilmezdi elbette elleri titreyerek…devamı
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
_nyctophilia_
Belki de yalnızlık, karanlığı dikmek isterdi Bunca kâhrın içinde gün ışığına umut bağlamamak adına Olası her ışığı umarsızca kesmekti niyeti…devamıBelki de yalnızlık, karanlığı dikmek isterdi
Bunca kâhrın içinde gün ışığına umut bağlamamak adına
Olası her ışığı umarsızca kesmekti niyeti
Gözünü kapatmıştı dışardan gelecek son selama
Çünkü bir kez kanmış, ve ona ömrünü vermişti
Yaşamı bir saç teli kadar ince, dalgalanırken kenarda
Semaya dönmüş nefesi, titreye titreye atarken kalbi...
Çocuklar bilmezdi tabi neydi bu yara?
Yaşam denilen çukura, her defasında düşmekten ibaretti
Yaralanacak yer kalmadı sandığında bu aciz vücuda
Bir yara daha eklenirdi,
Belki yârdan, belki mazide açılmış bir yardan
Karanlığın hengamesine kapılıp savrulmaktı figanın sesi
Umman olup akmaktı oluk oluk sonsuzluğa
Bir günü işte böyle kapatırdık ki
Kendimizi kaptırırdık hep yalnızlığın mahkumluğuna
2m
3 beğeni
Yanıtla
