Raf Yorumu: melike (@gfb.m3like)

Damarlarımda senin kanın akarken söyle nasıl unutayım? kendi iyiliği için, sevdiğinden bağırdığını her söylediğinde kızına, öfke ile iyiliği karıştırmayı öğretiyorsun ona mantıklı gelse de başta, büyüyüp serpildikçe canını yakan adamlara güveniyor kızın çünkü onlar tıpkı sen kız çocukları bir ilişki…devamıDamarlarımda senin kanın akarken söyle nasıl unutayım? kendi iyiliği için, sevdiğinden bağırdığını her söylediğinde kızına, öfke ile iyiliği karıştırmayı öğretiyorsun ona mantıklı gelse de başta, büyüyüp serpildikçe canını yakan adamlara güveniyor kızın çünkü onlar tıpkı sen kız çocukları bir ilişki için babalarına yalvarmak zorunda olmamalı şu hayatta benim de bir yerim olduğuna inanmaya çalışmak, sağlak doğduğum halde sol elle yazmaya kalkışmak gibi ne kadar uğraşsam da aklım ermiyor nasıl verir insan tüm ruhunu kanını canını bir başkasına hiç karşılık beklemeden ben senin neyinim diye sordu ellerim dizlerinde usulca fısıldadım sen bütün umutlarımın insan suretine bürünmüş halisin kendimi sevmekle öğreniyorum onu sevmeyi ilk aşkım değildin belki ama diğer bütün aşklarımı hükümsüz kılandın tuz ile şekeri karıştırma eğer seninle olmak istiyorsa olur bu kadar basit cezbediyordu güzelliğin uzaktan yaklaşınca battı dikenlerin her şeyden çok kendimden kurtarmak isterdim seni aşk denen şey terbiye eder dudaklarını öyle bir kıvama getirir ki ağzında kalan tek sözdür artık onun adı seni sevmekten vazgeçtiğimden değildi gidişim gittim çünkü kaldıkça azalıyordu kendime olan sevgim seni istemeleri için uğraşmamalısın seni kendileri istemeliler boşuna beklentilerle gelme uğraşma benden tatil olmaz sana şaheserlerle dolu bir müzeyim ben gözlerin kapalı geçtin önümden tutunmaya değer olan sana tutunup bırakmayacak olandır kalbin kırıldıysa ve bırakıp gittiyse seni ona yetip yetmediğini sorgulama aslında öyle çok yettin ki taşıyamaz oldu seni içindeki tehlikeyi güven diye yutturdu aşk oldukları gibi görmüyorsun insanları olabilecekleri gibi görüyorsun gitmek zorundaydım yorulmuştum bir yanımı hep eksik hissettirmene izin vermekten öptüğüm sen değildin yanlış anlama aklımda o vardı senin dudakların müsaitti sadece ben çalan müziktim ama senin kulağın kesikti sen hatayı çekip gitmekle değil geri dönmekle yaptın işine geldiğinde senin olurum işine gelmeyince gidersin sandın ikimiz de mutlu değiliz ama gönlümüz yok ayrılmaya birbirimizi kırıp duruyoruz işte ve aşk diyoruz adına insanlar gider ama terk edişleri kalır daima kal diye fısıldadım sen kapıyı arkandan kapatırken seni unuttum, eminim. öyle ki bazı sabahlar yüzümde bir tebessümle uyanıyorum, ellerimi kavuşturup seni içimden söküp atan hayata teşekkür ediyorum. şükürler olsun tanrım, diye haykırıyorum. şükürler olsun ki gittin. eğer kalsaydın bugünkü gibi hüküm süremezdim. derken. bazı geceler, bir anda çıkıp gelsen ne yapardım diye hayal ediyorum. şu saniye odaya girsen, bugüne dek yaptığın bütün kötülükleri nasıl da en yakın camdan fırlatıp atardım ve bütün sevgim yeniden kabarırdı. en başta zaten hiç gitmemiş gibi gözlerime dolardı yeniden. sanki bu kadar uzun süre sessiz kalırken aslında gelişini avaz avaz kutlamanın hazırlığını yapar gibi. birileri açıklasın. nasıl oluyor da gittiğinde bile gitmiyor aşk. nasıl oluyor da senden geçeli çok olsa bile böyle çaresizce dönüp sana çıkıyor yolum. insafsızlık karşısında iyi kalabilmek incelik ister seni sevdiğini söylemesi başka şey gerçekten sevmesi başka