" Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü…devamı" Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. "
Tutunamayanlar / Oğuz Atay
YouTube'de Remambrance da yorumlar kısmında gezinirken bu pasajın yer aldığı yoruma denk geldim. Tutunamayanlar'ı yarıda bırakıp bitiremediğim için böyle bir paragraf geçiyor mu bilemiyorum. Onun için bende 1000k başta olmak üzere bir çok kitap alıntı sitesine baktım ve Tutunamayanlar başlıklı paylaşımlarda bu paragrafa hep denk geldim. İşin özü ,yanlış yapmaktan korkarak yaşamaktan kaçınmak ve sonunda "hiç yaşamamış" gibi hissetmek üzerine çok güzel bir paragraf. Yanlış yapmaktan , risk almaktan korkmayın. Esenle kalın :)
