Raf Yorumu: A.C.A (@filmrehberi)

Leyla’nın Kardeşleri’ni uzun zamandır izlenecekler listesindeydi, bugün izledim. "Nasıl düşüneceğin değil, ne düşüneceğin öğretildi sana." diyor Leyla. O kadar tanıdık ki, tüm o akrabalık ilişkileri de öyle. Yönetmenin ilk filmi olan Sonsuzluk ve Bir Gün filmini sevdiyseniz bu filmi de…devamıLeyla’nın Kardeşleri’ni uzun zamandır izlenecekler listesindeydi, bugün izledim. "Nasıl düşüneceğin değil, ne düşüneceğin öğretildi sana." diyor Leyla. O kadar tanıdık ki, tüm o akrabalık ilişkileri de öyle. Yönetmenin ilk filmi olan Sonsuzluk ve Bir Gün filmini sevdiyseniz bu filmi de bence seveceksiniz. Süresi uzun ama o kadar gerçekçi ki, sıkılmadan izliyorsunuz. İran sinemasının son dönemdeki en dikkat çekici örneklerinden biri. Film modern İran toplumunun karmaşık yapısını, aile ilişkilerini ve ekonomik zorlukları derinlemesine inceleyen bir aile draması olarak karşımıza çıkıyor. Leyla’nın dört erkek kardeşi farklı karakterlere ve yaşam tarzlarına sahip: Alireza: Ailenin en büyük oğlu, işsiz ve depresif... Manouchehr: Orta yaşlı, evli ve çocuklu, maddi sıkıntılar yaşıyor. Farhad: Düzensiz işlerde çalışan, güvenilmez biri. Parviz: En genç kardeş. Evlenmek istiyor ancak maddi imkânsızlıklar nedeniyle bunu gerçekleştiremiyor. Filmin merkezinde yer alan baba Esmail ise ailenin refahını düşünmekten çok, kendi statüsünü ve gururunu ön planda tutan bir karakter olarak resmediliyor. Yönetmen, İran toplumundaki gelenek ve modernite arasındaki gerilimi de ustaca yansıtıyor. Baba Esmail’in geleneksel değerlere ve statüye verdiği önem ile Leyla ve kardeşlerinin daha pragmatik ve modern yaklaşımları arasındaki çatışma, filmin ana temalarından birini oluşturuyor. Bu çatışma, özellikle babanın “dayı” unvanını almak için gösterdiği çaba ve bunun aile üzerindeki etkileri üzerinden gösteriliyor. Filmdeki oyunculuk performansları, hikâyenin inandırıcılığını ve duygusal etkisini artırıyor. Leyla’ya hayat veren Taraneh Alidoosti’nin performansı, filmin merkezinde yer alıyor. Leyla’nın iç çatışmalarını, ailesine olan bağlılığını ve kendi hayatını kurma arzusunu ince nüanslarla yansıtıyor. Yüz ifadeleri ve beden dili, kelimelerin ötesinde bir anlatım gücü taşıyor. Kardeşleri ve babayı canlandıran oyuncular da benzer bir derinlik sergiliyor. Her biri, karakterlerinin kendine özgü kişiliklerini ve motivasyonlarını başarıyla yansıtıyor. Örneğin, babanın inatçı ve geleneksel tavrı, en büyük oğlun depresif hâli, diğer kardeşlerin farklı yaşam tarzları ve beklentileri, oyuncuların performanslarıyla hayat buluyor.