Raf Yorumu: Emre (@faramir)

İçinde karpuzcu Raşit ağabeyin kayınbiraderi geçen bir repliğin beni bu kadar üzeceğini tahmin edemezdim,hayat sürprizlerle dolu.Repliği okumaya üşenirseniz ki muhtemelen üşenirsiniz.Bu yüzden Sadri Alışık'tan sahneyi izlemenizi tavsiye ederim,Ceyhun Yılmaz'a da şans verebilirsiniz. "Sevgimizin bir tanesiydin Müjgan. Saçları sırtına kadar sırma…devamıİçinde karpuzcu Raşit ağabeyin kayınbiraderi geçen bir repliğin beni bu kadar üzeceğini tahmin edemezdim,hayat sürprizlerle dolu.Repliği okumaya üşenirseniz ki muhtemelen üşenirsiniz.Bu yüzden Sadri Alışık'tan sahneyi izlemenizi tavsiye ederim,Ceyhun Yılmaz'a da şans verebilirsiniz. "Sevgimizin bir tanesiydin Müjgan. Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür, elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti. Ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgan’ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi. Sahil bahçesinde gazoz içerekten gizli gizli mal-ü hülya kurardık. Sonrada çarşılara giderdik. Eşya beğenirdik elden düşme; aynalı konsolumuz topuzlu karyolamız bile olacaktı. Müjgan’ın her an her bir daim yanında olacaktım ama olmadı gitti. Nereye mi ? Paraya gitti abicim paraya. Nasıl da sevmiştim yıllarca ben seni. Her akşam bekledim yollarını. Elbet bir gün biz yuva kurarız derken, duydum evlenmişsin sen zengin bir gençle. Zengin olsaydım sensiz kalmazdım her an düşünüp seni hiç ağlamazdım. Param olsaydı aşkım kalırdın seve seve yanımda benimle yaşardın Nikah resimlerimizi de çektirdiydik. Sonra karpuzcu Raşit ağabeyin kayınbiraderine borç ederekten nişan yüzüklerimizi de yaptırmıştık. Ama Müjgan takmadı bunu takamadı uçuverdi elimden. Meğer gizlice altın bir kafes bulmuş kendine. Müjgan’ın gelinliğini hususi diktirmişler, benim gibi kiralık tel duvak almaya kalkışmamışlar yani öyle sevindim ki. Mesut ve bahtiyar olsun diye dualar ettim her gece. Sonra mı ne oldu? Müjgan gibi bende birbirimize ettiğimiz sözleri, ettiğimiz yeminleri unuttum. Bir daha mahalleye gelmedi Müjgan, gelemedi. “Bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş.” dediler. “Senede birkaç ay zaten Avrupa’daymış.” dediler. “Zaman şifalı bir ilaçtır unutursun.” dediler, Unuttum ben de unuttum, hiç aklıma gelmedi. Hatırlamıyorum Müjgan’ı hatırlamıyorum şimdi. Bu şiiri de ben yazmadım zaten Unuttum abi, bende unuttum. Hatırlamıyorum şimdi Müjgan’ın gözleri ne renkti."