Raf Yorumu: martinediyon. (@marti)

Terry pratchett hayatımda okuduğum en iyi kalemlerden biri olabilir. Yarattığı evrende canlı yahut cansız her şeyin bir kimliği ve o kimliğe göre değişen üslubu olması; bu da bi insana nasıl hayal ettirilir dedirten ama kafanızda bi anda onun kelimeleriyle var…devamıTerry pratchett hayatımda okuduğum en iyi kalemlerden biri olabilir. Yarattığı evrende canlı yahut cansız her şeyin bir kimliği ve o kimliğe göre değişen üslubu olması; bu da bi insana nasıl hayal ettirilir dedirten ama kafanızda bi anda onun kelimeleriyle var olan imgelerin egzantrikliği, neyin karanlıkta kalıp neyi ne kadar açığa çıkaracağını çok iyi bilip hayal gücünüzü büküşü... Cidden bu adam işini çok iyi yapıyor dedirtiyor. Rincewind romanlarının üçüncüsü, serinin ise beşinci kitabı olan Hasbüyü; yine Ölümle başlayıp, nasıl devam edeceğini belki de Terry Pratchett'in bile bilmediği bir şekilde devam ediyor. Diğer evrenler ve bizim gerçekliğimizdeki büyücü mitine bambaşka bir pencere sunuyor, bununla kalmayıp büyünün nasıl hissettirdiği ve aslında ne olması gerektiği hakkında da çok naif birtakım açıklamalarda bulunuyor. Açıkçası artık evrenden sıkılmam gereken noktadayım ve bazı şeyler bana kabak tadı verecek beklentisiyle okumaya başladım kitabı ama bu kadar yanılmış olmama şaşırmayaraktan da bitirdim. Bazen birine bir şeyler anlatırken ya da sadece düşünürken, kendime "şuan düşündüğüm bu şeyi kaç farklı şekilde ifade edebilirim acaba," diye soruyor ve üzerine biraz daha düşünüyorum. Terry Pratchett'in yazdığı her kitap da sanki böyle bir sürecin ardından hayata geçmiş gibi hissettiriyor, aynı şeyi ifade eden binlerce kelimenin içinde kendimi büyülenmiş bir şekilde bulmak dışında hiçbir şey yapamıyorum. Üstüne üstlük sonunda seriyi yayın sırasına göre okumuş olmanın da meyvesini tatmış olmanın da mutluluğu var içimde. Küçük nüansları yakalamak, evren hakkında daha çok bilgi sahibi olmak, var olan bilgilerimi güncellemek ve bunların hepsini yaparken eğlenmek cidden tüm seriyi okumaya değer kılıyor. Rincewind'ı tanımak zaten başlı başına gururken, kendisinin libosu ve vicdanını da ayrı olarak tanımış olmak çok özeldi. Bu evrene dair her şeyi uzun bi süre daha tüm varlığımla sevmeye devam edecek gibi duruyorum. "Ama öyle ya da böyle, bir sabah olacaktı. Her zaman yeni bir sabah olacaktı."