Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

2019 senesinde Joker ve Parasite ile sisteme olan öfkemiz güçlenmişken 20 Mart'ta Netflix'te yayınlanan El Hoyo(The Platform) sisteme daha canlı canlı şahit olduğumuz şu günlerde bu öfkemizi bir üst noktaya taşıyor.Hapishane atmosferine izleyiciyi hapseden The Platform,sınıf farkını iliklerimize kadar hissettiren…devamı2019 senesinde Joker ve Parasite ile sisteme olan öfkemiz güçlenmişken 20 Mart'ta Netflix'te yayınlanan El Hoyo(The Platform) sisteme daha canlı canlı şahit olduğumuz şu günlerde bu öfkemizi bir üst noktaya taşıyor.Hapishane atmosferine izleyiciyi hapseden The Platform,sınıf farkını iliklerimize kadar hissettiren ve yoğun metaforik anlamlar içeren senaryosuyla beğenileri topluyor.Baş kahraman Goreng'in güne uyanmasıyla başlayan hikayemizde oda arkadaşı ile soru-cevap niteliğindeki konuşmasıyla film boyunca hapsolacağımız sistem ve bina hakkında bilgi sahibi olmamız sağlanıyor.İlerleyen aşamalarda bu sistemin getirdiği vahşet daha gözle görülür hale getirilerek atmosferin gericiliği ve tempo istediği seviyeye ulaşıyor.Bu seviyeye ulaşmayı başarsa da bunu korumakta birçok yerde sıkıntı çekiyor.Yüksek temponun ve hikayedeki ara sahne eksikliğinin sonucu olarak sahneler arasındaki geçişler sahnelerin hissiyatını engelleyecek derecede hızlı bir şekilde gerçekleşiyor.Kimi zaman birinci günden 15.güne kimi zamansa son güne direkt atlaması tüm hissiyatı çöpe atıyor ve ortaya boşluklu bir hikaye çıkmasına sebep oluyor.Özellikle metaforik anlatımının yoğun olduğu düşünülürse bu boşluklar her sahnesi sürekli bir metafora bağlıymış gibi gözüken yorucu bir film izlenimi vermiş.İncil referansları ve Don Kişot kitabı metaforik anlatım için sağlam temeller olsa da bazı sahnelerde oldukça kolaycı bir yaklaşım izleyerek gözümüze gözümüze sokulan basit metaforlar içermesi hayal kırıklığı yaratıyor.Bu kadar çok metafor içermesi filmin ana kaynağının din mi yoksa sistem eleştirisi mi olduğu konusunda bir ikilem yaratıyor.Filmin konusunda gördüğümüz yaratıcılığı son sahnesinde göremeyişimiz bir başka hayal kırıklığı yaratan bir faktör...Zaten hep bir şeyler eksikmiş gibi hissettiren hikayesinin ardından gelen bu son akıllara tonlarca soru getiriyor ve hiçbirinin cevabını bulmamız mümkün olmuyor.Müzikleri ve atmosferi her ne kadar başarılı olsa da hikayedeki eksiklikleri kusursuz olmasına engel teşkil ediyor.Yönetmenin Delicatessen,Next Floor,The Cube eserlerini referans alarak oluşturduğu bu yapım,sistem eleştirisi ve dini referanslarla oluşturduğu yoğunluğun bir nebze de olsa kurbanı oluyor ve "Metafor vermede mother! gibi ol."dedirtiyor...