Raf Yorumu: offbrand_picasso (@0ffbrandpicass0)

Uzun zamandır okumak istediğim, konusunu az çok bildiğim fakat ön yargılı olduğum bir tiyatro metiniydi. Fakat okuduktan sonra anladım ki çok yanlış anlaşılmış ve aşırı romantize edilmiş bir eser. Romeo ve Juliet trajik bir aşk hikayesi değil. Nefretin doğurduğu sonuçların…devamıUzun zamandır okumak istediğim, konusunu az çok bildiğim fakat ön yargılı olduğum bir tiyatro metiniydi. Fakat okuduktan sonra anladım ki çok yanlış anlaşılmış ve aşırı romantize edilmiş bir eser. Romeo ve Juliet trajik bir aşk hikayesi değil. Nefretin doğurduğu sonuçların hikayesi. Romeo aşık olmaya aşık olan, çapkın bir karakter. Juliet ise henüz çok genç, ailesinde de sevgi dolu bir ortam yok. Karakterlerin yaşı çok küçük ve birbirlerine görür görmez kapılıyorlar. Kendilerini aniden çok hızlı ve çok yoğun bir ilişkinin içinde buluyorlar. Ailelerinin düşmanlığı da onları sürekli daha büyük önlemler almaya sürüklüyor. Trajik olan şey, duygularının geçici olup olmadığını yaşayarak görememeleri ve tabii ki de bu kadar genç yaşta hayata veda etmeleri. Romeo ve Juliet, iki ailenin düşmanlığının kurbanı ve bu durum sonda da Prens tarafından şöyle vurgulanıyor; "Görün işte nasıl bir cezaya uğradı nefretiniz Tanrı hayatınızın mutluluğunu sevgi ile öldürdü Ben de göz yumduğum için kavganıza İki hısımımdan birden oldum. Hepimiz cezalandık." Sonda iki tarafta çocuklarına ne kadar zarar verdiklerini fark ediyor fakat iş işten çoktan geçmiş oluyor. İntihar etmeleri biraz kahramanca bir hareket olarak gösterilmiş gibi hissettim ve bu pek hoşuma gitmedi. Ne olursa olsun başka bir çözümün olabileceğinin vurgulanmasını isterdim. İkisi de öldü ve bu kahramanca bir hareket değildi. Birbirleri için ölmediler. Daha çok gençtiler, hisleriyle ne yapacaklarını bilmiyorlardı ve çok üzücü bir şekilde yanlış bir karar verdiler. Ve bunun sorumlusu da tabii ki ebeveynleriydi. Son olarak Rahip Lawrence'ın bir alıntısını bırakmak istiyorum. "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar, Ölümleri olur zaferleri, Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi. En tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir, Aynı tat isteği, iştahı köreltir. Onun için, ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin, Hedefe hızlı giden yavaş kadar geç varır."