Raf Yorumu: Esra (@hesrac)

Tırmanan Faşizmin Kitle Psikolojisi: Marksist - Freudyen Bir Analiz

Yazar dünya siyasetinde aşırı sağın yükselişini değerlendirir. Yükselen narsisizm ile birlikte gelen aslında öz nefrete dayalı olarak daha baskıcı siyaseti tercih ediyoruz. Narsistler aslında kendilerini sevmezler ancak dışarıya karşı yüceltirler. Sosyal medyanın, teknolojinin gelişmesiyle birlikte narsisizm de arttı. Freud'un psikoseksüel…devamıYazar dünya siyasetinde aşırı sağın yükselişini değerlendirir. Yükselen narsisizm ile birlikte gelen aslında öz nefrete dayalı olarak daha baskıcı siyaseti tercih ediyoruz. Narsistler aslında kendilerini sevmezler ancak dışarıya karşı yüceltirler. Sosyal medyanın, teknolojinin gelişmesiyle birlikte narsisizm de arttı. Freud'un psikoseksüel gelişim evrelerine göre bakarsak narsistlerin sistemi bir bebeğin oto-erotizmine benzerdir. Aslında yetişkin insanın erken dönem bebekliğinde (oral-yamyamca, anal-sadist, fallik dönemleri) yaşayışıdır bu. Kimi narsistler bir başkasına nefret duyarak, kendisini sevmediği için bir başkasını da alçaltarak ya da kendilerini yucelterek hayatta kalmaya çalışır. Kimileri kendilerini sevmedikleri için ezilmekten de zevk alirlar (mazoşizm) Bu da homofobi, kadın düşmanlığı, ırkçılık gibi alanlarda görülmektedir. Faşizmin aşırı otoriter, milliyetçi, militarist, demokrasi karşıtı, devletin toplumu sıkı yönettiği sisteme dayalı siyaseti ile ilişkilendirilir. Kapitalizmin getirdiği rekabetçilik aşırı üretime aşırı üretim ise pazarlamaya bu da aşırı tüketime neden oldu. Daha sonra ise aşırı bireyselleşen insan önceden toplum içinde birey olurken artık tüketerek bir şey olmaya çalıştığı için bu gösteri haline getirmeye dönüştü. Bu "bireyin geriye görünüşten başka bir şeyin kalmayıncaya dek tümden imaja dönüşme süreci"dir. Sanayileşme insanı bağlı olduğu üretim araçlarından koparıp ya açlık ya fabrika seçimine zorunlu bırakmıştır. Aşırı bireyselleşme ve insanın alıştığı sistemden kopuşu, insan ilişkilerinden kopuşu Marx'a göre yabancılaşmaya neden olmuştur. Yazar yabancılaşmaya karşı işçi hareketleri umut aşılarken bunu bastıran neoliberalist sistemi eleştirir. (Çünkü aşırı bireyselleşen ekonomik sistemde gelir farkı artmıştır.) Yazar işçi sendikalarının bu sisteme karşı çıkarak düzenlediği eylemlerin polis şiddeti ile bastırılmasını emek örgütlenmesine vurulan darbe olarak tanımlar. Binlerce yıldır toplumsallıkla yaşamış olan insan yalnızlaşmış ve yeni ruhsal problemler yaşamaya da başlamıştır. Bunlara çözümü olarak da insan ilişkilerini geliştirmeyi sunuyor. Marksizmin yabancılaşma kavramına çözüm olarak sosyal ilişkileri sunması ile Fromm'un sevgiye önem vermesini ilişkilendiriyor.