Raf Yorumu: Kübra (@

🌈İçimi kıpır kıpır kıpır yapan, rengarenk bir çocuk kitabıydı Ötediyar. Uzun zaman sonra fantastik okuma isteğiyle sarıldım bu kitaba. Bilmiyordum çocuk kitabı olduğunu ama iyi ki okumuşum. Çok çok zevkliydi. Çünkü öğrenilecek, hatırlanacak çok şey vardı bu kitapta. Kendini sevmek,…devamı🌈İçimi kıpır kıpır kıpır yapan, rengarenk bir çocuk kitabıydı Ötediyar. Uzun zaman sonra fantastik okuma isteğiyle sarıldım bu kitaba. Bilmiyordum çocuk kitabı olduğunu ama iyi ki okumuşum. Çok çok zevkliydi. Çünkü öğrenilecek, hatırlanacak çok şey vardı bu kitapta. Kendini sevmek, farklı olmayı kabullenmek ve benimsemek yetişkinler için bile çok zorken etrafındaki herkesden farklı olan, farklı olduğu hissettirilen 12 yaşındaki çocuk ne kadar başa çıkabilir ki bu durumla? Alicein zamanla farklılığını kabullendindiğini, bir amacın olduğunda nasıl göründüğünün pek de önemli olmadığını , bizi biz yapanın farklılıklarımız olduğunu anlaması ince ince çok güzel işlenmişti. Çok sevdim, çok anladım Alicei 🥺🤧🫶🏻 🧞‍♀️Sevgi onu korkusuz kılıyordu ve bu tuhaf değil miydi? Kişinin kendisi için savaşmasındansa başkası için savaşması çok daha kolaydı. 🧞‍♀️Alice, cesur olacağını, korkularından daha güçlü olacağını ummuştu ama içten içe yaralıydı; dahası öfkesi onu ayakta tutmasına rağmen, dengesini sağlamasına yetmiyordu ve Alice zaman zaman kayıyordu. 🧞‍♀️"Gerçekten bilmiyorum," dedi, kısık sesle. "Ancak bilebilecek zihinlerimiz olduğu sürece, bilmemek sadece geçicidir. Bir yolunu bulacağız." 🧞‍♀️Hayatın uzun bir yolculuk olduğuna uzun zaman önce karar vermişti. Bazen güçlü, bazen zayıf olacaktı ve ikisi de normaldi. 🧞‍♀️Farklı olmanın daima zor olacağını biliyordu; insanların o dar görüşlülüğünü veya hayattaki eşitsizlikleri aşmasını sağlayacak bir sihrin bulunmadığını biliyordu. Ancak hayatın asla mutlak olmadığını da anlamaya başlıyordu. İnsanlar onu kâh sevecek kâh itecekti; hem nezaketle hem önyargıyla yaklaşacaklardı. Gerçek şuydu ki Alice daima farklı olacaktı ama farklı olmak sıradışı olmak demekti ve sıradışı olmak da macera anlamına geliyordu. Dünyanın onu nasıl gördüğünün artık hiçbir önemi yoktu; önemli olan Alice'in kendini nasıl gördüğüydü. Alice farklı ve sıradışı haliyle kendini daima sevmeyi seçecekti. 🧞‍♀️Görünüşe bakılırsa sevgi hem yıkabiliyor hem de iyileştirebiliyordu. Tuhaftı.