Raf Yorumu: Esra (@hesrac)

✒️Acemiye Şefkat Kar yağdığı zaman gece sokakta kar topu oynayan yetişkinlerin haberlerini gördüğümde, bahçede oturup şehre baktığımda, bazen yaşlı insanlar gördüğümde, anne babam yaşlılık belirtileri gösterdiklerinde insanlığa karşı bir şefkat duyuyorum. Aslında tüm yaşama karşı. Yetişkinlerin yetişkin kargaşasına ara verip…devamı✒️Acemiye Şefkat Kar yağdığı zaman gece sokakta kar topu oynayan yetişkinlerin haberlerini gördüğümde, bahçede oturup şehre baktığımda, bazen yaşlı insanlar gördüğümde, anne babam yaşlılık belirtileri gösterdiklerinde insanlığa karşı bir şefkat duyuyorum. Aslında tüm yaşama karşı. Yetişkinlerin yetişkin kargaşasına ara verip çocuklarla çocuk olup top oynaması bana birbirleriyle oyun oynayan kedi videoları gibi geliyor bazen. Romantik olmaya çalışmıyorum, deyim yerindeyse edebiyat yapmaya da. Hayatta kalmaya zorunda bırakılmış, çok düşünmese de içten içe kafası neden burada olduğuna, neden ölmek için yaşadığına dair oldukça karışıkken ve bu karışık kafaların hepsi bir şeyler bağırırken varolmaya çalışan insan olmanın ne demek olduğunu biliyorum, hepimiz biliyoruz ve bir şekilde başa çıkmaya çalışıyoruz. Bu yöntemler bazen iyi bazen kötü. Hem güdülerle dolu hem de düşünebildigini düşündüğümüz bir beyinle ne yapacağımızı bilemiyoruz. Karmaşık yaşamda hayatta kalmaya çalışıyor insan, hayatta kalmak zorunda olmadığını bile bile. Bunu yapabilecek olmanın kaygısını taşıyor. Çocuğa açması yasaklanan bir kutu gibi... Eli bazen oraya gidiyor ama açarsa, o hayat bir giderse dönüşü yok, biliyor. Hani bazen kafası karışık insanlar ne yapacağını bilmez haldeyken ya da işe acemi biri başlamıştır da size biraz tatlı gelir ya onun acemiliği, insanlık da böyle işte. Yaşamın işleyişi, sistemi bunu milyonlarca yıldır deneyimlerken insan utangaçca sadece bir bakıp çıkıyor gibidir. Anlam veremeyen insanın çırpınışları bazen acı verici de olsa bir şefkati hak eder. Birisi bana çok yüksek duygular yaşamadığımı, çok fazla mimik yapmadığımı söylemişti. Sonra geçmiş kendimle karşılaştırıp şunu düşündüm bir şeyi anlamak, üzerine öğrenmek önemli çünkü küçük adam bir şeyi ne kadar anlamazsa o kadar bağırıp çağırıyor. Çok yoğun duygular besliyor. Kimileri bunu hayatın tadını olabildiğince çıkarmak olarak görür ama yoğun duygular da bizi esir eder. Anlamak, nedenlerini çözmek insanda bir sakinlik uyandırır, stabil kalmaya yardımcı olur. Ve bence bu dinginlik hayattan görüp geçmek, bakıp çıkmak için çok özel. ~Esra #hesrac