Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Chang Dong Lee,Kim ki-duk ve Bong Joon Ho gibi kendini dünya çapında tanıtmayı başarmış yönetmenleriyle Güney Kore sineması günümüze kadar kalpleri kazanan birçok filme ev sahipliği yaptı.Şüphesiz Park Chan-Wook imzalı 2003 yapımı Oldboy akıllarda ve kalplerdeki yerini asla kaybetmeyecek olan…devamıChang Dong Lee,Kim ki-duk ve Bong Joon Ho gibi kendini dünya çapında tanıtmayı başarmış yönetmenleriyle Güney Kore sineması günümüze kadar kalpleri kazanan birçok filme ev sahipliği yaptı.Şüphesiz Park Chan-Wook imzalı 2003 yapımı Oldboy akıllarda ve kalplerdeki yerini asla kaybetmeyecek olan Kore yapımlarından biri...Asya kültüründe büyük önem taşıyan intikam duygusunun izlerini gördüğümüz Oldboy,çarpıcı hikayesiyle trajedinin tabularını yıkmayı başarıyor.Biraz agresif biraz da gizemli başlangıcıyla izleyiciye bir hoş geldin sunan hikayesi dakikalar ilerledikçe artışa geçen intikam duygusuyla ivmeleniyor.Yakaladığı ivmeyi de film boyunca koruyup asla tansiyonu düşürmeyerek gözlerimizi kırpmadan kendini izlettiriyor.Tempoyu korumasındaki başarısında hiçbir açık vermeden ilerleyen gizemi ve bu gizemin işleniş şekli büyük rol oynuyor.Baş karakter Oh Dae-su hakkında izleyiciye detaylı bilginin sunulmadığı işlenişle onun başına gelen olaylara anlam vermekte güçlük çekmemiz sağlanmış ve bu sayede sır perdelerinin aralandığı sahneler çok daha önemli hale getirilmiş.Bir manga uyarlaması olan film,sahne planları ve kamera hareketleriyle gerçekten de sayfalarını çevire çevire okuduğumuz bir manga hissiyatını veriyor.Özellikle sır perdelerinin aralandığı dakikalarda yapılan flashbacklerin kurgulanışı filmde içine çeken bir başka detay olarak karşımıza çıkıyor.Oldboy,intikam hikayesine ek olarak Oh Dae-su isminin ortaya çıkış kaynağı olan Oedipus'u referans alarak Yunan mitolojisine de selam çakmayı unutmuyor.Bu noktada Oedipus'un hikayesinin çarpıcılık ve rahatsız edicilik düzeyi arttırılmış bir versiyonunu izliyoruz diyebiliriz.Budist ve vejetaryen reisimiz Choi Min'in karakteri yansıtma konusundaki başarılı performansı ve bir vejetaryen olmasına rağmen filmin dokusuna zarar vermemek adına canlı ahtapot yiyerek gösterdiği saf irade örneğinin de mutlaka izlenmesi gerekiyor.Bu sahne için Quentin Tarantino'nun jüri başkanlığını yaptığı 2003 Cannes Film Festivali'nde büyük ödülü kaptıktan sonra da ahtapotlara özürlerini sunmayı unutmamışlar.O tarihten bu yana Tarantino'nun etkisinden çıkamadığı ve onun "Kimse çekmemiş olsa ben çekerdim" listesinde yer verdiği bu yapım,hapsettiği trajedik gerçekliği ve saf aksiyonun yerine pür sinemanın izleriyle yılların eskiticiliğinin işlemediği filmler arasına giriyor...