Raf Yorumu: Fatih İlhan (@hari

Evrenin sırları, bir bilim insanının merakında ve bir yönetmenin hayal gücünde saklıdır. Kip Thorne, Interstellar filminin bilimsel danışmanı olarak yazdığı bu kitapta, bizi hem evrenin gizemlerine hem de sinemanın büyüsüne götürüyor. Christopher Nolan’ın başyapıtı Interstellar’ı izleyip büyülenen biri olarak, bu…devamıEvrenin sırları, bir bilim insanının merakında ve bir yönetmenin hayal gücünde saklıdır. Kip Thorne, Interstellar filminin bilimsel danışmanı olarak yazdığı bu kitapta, bizi hem evrenin gizemlerine hem de sinemanın büyüsüne götürüyor. Christopher Nolan’ın başyapıtı Interstellar’ı izleyip büyülenen biri olarak, bu kitabı okurken filmin her sahnesini yeniden yaşadım diyebilirim. Ama bu kez, sahnelerin ardındaki bilimi anlamanın keyfiyle. Kitabı bitirdiğimde şunu düşündüm: Bilim ve sanat, bir araya geldiğinde böyle muhteşem bir şey ortaya çıkıyor. Interstellar, insanlığın hayatta kalma mücadelesini anlatan bir destan. Nolan’ın yönetmenlik dehası, bu hikayeyi öyle bir görsel şölene çevirmiş ki, soluksuz izlememek imkânsız. Kara delikler, solucan delikleri, zamanın bükülmesi… Film, bilimkurgunun sınırlarını zorlarken bir yandan da kalbinize dokunuyor. Cooper’ın kızıyla vedalaşması ya da uzayda geçen yılların dünyada on yıllara dönüşmesi – Nolan, bu anları öyle ustalıkla işliyor ki, hem ağlıyorsunuz hem de evrenin büyüklüğüne hayran kalıyorsunuz. Ama filmin bu kadar gerçekçi olmasının sırrı ne? İşte burada Kip Thorne devreye giriyor. Thorne, bir teorik fizikçi ama bu kitapta bir öğretmen gibi konuşuyor. Kara deliklerin nasıl göründüğünü, solucan deliklerinin teorik olarak mümkün olup olmadığını anlatırken, sizi formüllerle boğmuyor. “Bir solucan deliği, uzayın iki noktasını birleştiren bir tünel gibidir” diyor, ve birden kendinizi o tünelin içinde hayal ederken buluyorsunuz. Kitabı okurken, Interstellar’ın meşhur kara deliği Gargantua’nın nasıl tasarlandığını öğrenmek beni cidden etkiledi. Kitap, filmin sahnelerini açıklarken aynı zamanda daha büyük sorular soruyor: “İnsanlık uzayda hayatta kalabilir mi? Zaman, bizim için ne anlama geliyor?” Thorne’un yazdığı bir bölümde, “Zaman, evrenin en esnek ama en acımasız yasasıdır” cümlesi aklıma kazındı. Bu, Cooper’ın kızını yıllarca görememesinin ardındaki bilimi anlamamı sağladı, ama bir yandan da hayatımdaki anların kıymetini düşündürttü. Kitap, böyle anlarla dolu; hem öğreniyorsunuz hem de kendinize dönüp bakıyorsunuz. Kitabı okurken, Nolan’ın her kareyi nasıl titizlikle inşa ettiğini, Thorne’un ise ona nasıl bir evren sunduğunu fark ediyorsunuz. Eğer Interstellar’ı izleyip “Bu nasıl bu kadar gerçekçi?” diye düşündüyseniz ya da evrenin sırlarına meraklıysanız, bu kitap tam size göre. Okuduktan sonra da Yıldızlararasını (Interstellar - sonra bana bu aynı film demeyin :)) 556456.kez yeniden izleyeyim bari :)))