Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Kubrick,Hitchcock ve Polanski gibi çok değerli yönetmenlerin oluşturduğu psikolojik korku kavramıyla bizleri Hereditary,Midsommar,The Lighthouse gibi filmlerle buluşturan A24 Stüdyoları ve bu kavramın potansiyelli genç yönetmenleri sayesinde 2010'lu yıllarda tekrardan kavuşabildik.Bu kavuşmaya vesile olan genç yeteneklerden Robert Eggers,ilk uzun metrajlı filmi…devamıKubrick,Hitchcock ve Polanski gibi çok değerli yönetmenlerin oluşturduğu psikolojik korku kavramıyla bizleri Hereditary,Midsommar,The Lighthouse gibi filmlerle buluşturan A24 Stüdyoları ve bu kavramın potansiyelli genç yönetmenleri sayesinde 2010'lu yıllarda tekrardan kavuşabildik.Bu kavuşmaya vesile olan genç yeteneklerden Robert Eggers,ilk uzun metrajlı filmi The VVitch ile sinema sektöründe ayak seslerini erkenden duyurmayı başaran isimlerden...Özellikle İngiltere tarihinde karşımıza sıkça çıkan cadı figürünü sahneye taşıyan The VVitch,sinematografik açıdan yakaladığı bütünlükle metaforundan sıyırılsa bile mükemmel kalmayı başarabiliyor.Bağlam noktalarıyla boşluk bırakmayarak sürükleyen senaryosu sinematografik başarısında büyük rol oynuyor.Filmin genelinde durağan bir tempo hüküm sürse de ailenin başına gelen olaylar filmin dengeli bir tempoda ilerlemesini sağlamış ve bu olayların yansıtılış şekliyle gerici atmosfer sonuna kadar hissettirilmiş.Aile içi yaşanan tartışmalar ve cadı figürünün kendini daha çok hissettirmeye başlaması gericiliğini bir an bile olsun unutturmayarak sonuna sağ salim ve memnun bir şekilde ulaşabileceğimiz bir seyir zevki sunuyor.Final kısmında tavan yapan temposuyla,oluşturduğu sağlam altyapının hakkını sonuna kadar veren bir patlayış haline yer vererek seyir zevkini üst seviyelere taşıyor.Hikayesinin başarısı bir yana Robert Eggers film boyunca neden gördüğümüze anlam veremediğimiz tavşanın yakın çekimle ve başarılı müziklerle harmanlanarak korku ögesine yer verilmeden de korkutulabileceğini kanıtlıyor.Kısa olarak değerlendirilebilecek süresinde ormana, tavşana odaklanarak yarattığı gerilim ve rahatsız edicilik gerçekten hayran bırakıyor.Cadıların insanları tavşana dönüştürdüğü bu yüzden tavşan görmenin uğursuzluk getireceği ve vaftiz edilmemiş bebek kanı içmenin cadılara uçma özelliği kazandıracağı gibi folklorik hikayelerden izleri filmin geneline yedirmesi filmin metaforsuz da bir anlam taşıyabilmesini sağlıyor.Hem yazıp hem de yöneten Robert Eggers'ın yeteneğinin yanı sıra The Lighthouse'da da beraber çalıştığı görüntü yönetmeni Jarin Blaschke tamamiyle kusursuz bir iş ortaya koyuyor.Ev çekimlerinde gaz lambası veya mumla sağlanan ışıklandırmanın şahaneliğini kelimelerle ifade etmek mümkün değil.Umarım bu ikili beraber projeler üretmeye devam eder de ders niteliğinde görüntüler ve filmler izlemeye devam ederiz...The VVitch gibi kusursuz sayılabilecek bir başlangıç adımını The Lighthouse ile süsleyen Robert Eggers,sadece iki filmiyle yarattığı büyük etkiye bakılırsa gerilim sinemasına adını yazdıracak gibi duruyor...